رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :صَوتانِ يُبغِضُهما اللّه ُ : إعْوالٌ عند مُصيبَةٍ ، و مِزْمارٌ عند نِعمَةٍ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :دو آواز است كه خداوند دشمن مى دارد: شيون و فغان هنگام مصيبت ، و ساز و آواز هنگام شادى.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :از ما نيست كسى كه [در مصيبت] به صورت [خود] سيلى زند و گريبان بدرد.
امام على عليه السلام :هر كس هنگام مصيبت به زانوى خود بزند، اجرش به هدر مى رود.
عنه عليه السلام ـ لمّا سَمِعَ بُكاءَ النِّساءِ على قَتْلى صِفِّينَ ـ : أ تَغلِبُكُم نِساؤكُم على ما أسْمَعُ ؟! أ لا تَنهونَهُنَّ عن هذا الرَّنينِ؟!
امام على عليه السلام ـ چون صداى شيونِ زنان بر كشتگان صفّين را شنيد ـ فرمود : آيا زنان شما با اين فرياد گريه كه مى شنوم بر شما چيره شده اند؟ چرا آنان را از اين ناله و فغان باز نمى داريد؟!
الإمامُ الباقرُ عليه السلام :أشَدُّ الجَزعِ الصُّراخُ بالوَيْلِ و العَويلِ ، و لَطْمُ الوَجهِ و الصَّدرِ ، و جَزُّ الشَّعْرِ . و مَن أقامَ النّواحَةَ فقد تَركَ الصّبرَ .
امام باقر عليه السلام :بدترين نوع بيتابى سر دادن فغان و شيون و زدن بر سر و سينه و كندن موهاست. كسى كه نوحه گرى به راه اندازد، شكيبايى را ترك كرده است.