الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ في كِتابهِ للأشتَر حينَ ولاَّهُ مِصرَ ـ : إيّاك و مُساماةَ اللّه ِ في عظَمتِهِ،و التّشَبُّهَ بهِ في جَبَروتِهِ ، فإنَّ اللّه َ يُذِلُّ كُلَّ جبّارٍ ، و يُهينُ كلَّ مُختالٍ .
امام على عليه السلام ـ در عهد نامه خود به مالك اشتر ـ نوشت : مبادا در عظمت خداوند با او همچشمى كنى، و در جبروت او به وى همانندى جويى، كه خداوند هر جبّارى را به خاك مذلّت مى نشاند و هر متكبّرى را خوار مى سازد.
عنه عليه السلام :يا عقيلُ ، أ تَئنُّ مِن حديدةٍ أحْماها إنْسانُها لِلَعِبِهِ ، و تَجرُّني إلى نارٍ سَجَّرها جبّارُها لِغَضَبِهِ؟! أ تئِنُّ مِن الأذى و لا أئنُّ مِن لَظى ؟ !
امام على عليه السلام :اى عقيل! از آهنى كه انسانى آن را به بازيچه سرخ كرده است مى نالى و مرا به سوى آتشى كه خداى جبّار به خشم خود افروخته است مى كشانى؟! تو از اين رنج مى نالى و من از زبانه آتش [دوزخ ]ننالم؟!