الإمامُ عليٌّ عليه السلام :الأعْمالُ ثَلاثةٌ : فَرائضُ و فَضائلُ و مَعاصٍ، فأمّا الفَرائضُ فبِأمرِ اللّه ِ و مَشيئَتِهِ و بِرِضاهُ و بِعلمِهِ و قَدَرِهِ ، يَعْمَلُها
العَبدُ فَيَنْجو مِن اللّه ِ بها . و أمّا الفَضائلُ فليسَ بأمرِ اللّه ِ لكنْ بمَشيئتِهِ و بِرِضاهُ و بِعلمِهِ و بقَدَرِهِ ، يَعْمَلُها العَبدُ فيُثابُ علَيها ، و أمّا المعاصي فلَيس بأمرِ اللّه ِ و لا بمَشيئَتهِ و لا بِرضاهُ لكِنْ بعلْمِه و بِقَدَرِه يُقَدِّرها لِوَقْتها، فَيَفْعَلُها العَبدُ باختيارِهِ فيعاقِبُهُ اللّه ُ عَلَيْها، لِأنَّهُ قَد نَهاهُ عنها فلم يَنْتَهِ .
امام على عليه السلام :كارها بر سه گونه است: واجبات و فضايل و معاصى. امّا واجبات، با فرمان خدا و خواست و رضايت و علم و تقدير اوست ؛ بنده آنها را به كار مى بندد و بدين وسيله از [عذاب] خدا مى رهد. و امّا فضايل، با فرمان خدا نيستند، ولى خواسته و رضايت و علم و تقدير او مى باشند، بنده آنها را به كار مى بندد و بدين وسيله پاداش مى گيرد. امّا معاصى، نه با فرمان خدايند و نه به خواست او، و نه به رضايت او، بلكه به علم او و به قَدَر اوست كه آن را براى وقتش مقدّر مى سازد. پس بنده آنها را به اختيار خودش انجام مى دهد و خداوند او را به دليل ارتكابشان كيفر مى دهد ؛ چرا كه وى را از آن كار باز داشته است اما او باز نايستاده است .
عنه عليه السلام :الأعْمالُ على ثلاثةِ أحْوالٍ : فَرائضُ و فَضائلُ و مَعاصٍ ، فأمّا الفرائضُ فبِأمْرِ اللّه ِ و بِرِضى اللّه ِ و بِقَضاءِ اللّه ِ و تَقديرِهِ و مَشيئتِهِ و عِلْمِهِ عزّ و جلّ. و أمّا الفَضائلُ فليسَتْ بأمْرِ اللّه ِ، و لكنْ بِرِضى اللّه ِ و بِقَضاءِ اللّه ِ و بمَشيئَةِ اللّه ِ و بِعِلْمِ اللّه ِ عزّ و جلّ. و أمّا المَعاصي فليسَتْ بأمرِ اللّه ِ ،و لكنْ بِقَضاءِ اللّه ِ و بِقَدَرِ اللّه ِ و بِمشيئَتهِ و عِلْمِهِ ، ثُمّ يُعاقِبُ علَيها .
امام على عليه السلام :اعمال بر سه دسته اند: فرايض و فضايل و معاصى. امّا فرايض، با فرمان خداوند عزّ و جلّ و به رضايت و قضا و قدر و مشيّت و علم اويند؛ فضايل با فرمان خداوند عزّ و جلّ نيستند، بلكه به رضايت و قضا و مشيّت و علم او مى باشند؛ امّا گناهان، با فرمان خدا نيستند بلكه به قضا و قدر و خواست و علم خدا هستند و بر آنها كيفر مى دهد.
عنه عليه السلام :إنّ اللّه سُبحانَهُ أمَرَ عِبادَهُ تَخْييرا ، و نَهاهُمْ تَحْذيرا، و كَلّفَ يَسيرا و لَم يُكَلِّفْ عَسيرا، و أعطى على القليلِ كثيرا ، و لَم يُعْصَ مَغْلوبا ، و لَم يُطَعْ مُكرَها ، و لَم يُرْسلِ الأنبياءَ لَعِبا .
امام على عليه السلام :همانا خداوند سبحان بندگان خود را فرمان داده است در حالى كه مختارند و آنان را نهى كرده است از روى هشدار. تكليف آسان داده است و نه دشوار، و در برابر اندك، پاداشِ بسيار عطا فرموده است. نافرمانى از او به معناى ناتوانى او نيست و كسى را به اطاعت خود مجبور نكرده است و پيامبران را از سر بازى و سرگرمى نفرستاده است.