رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :إنَّ اللّه َ لَيُغذّي عَبدَهُ المؤمنَ بالبلاءِ كما تُغذِّي الوالِدَةُ ولَدَها باللَّبَنِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند بنده مؤمن خود را با بلا و گرفتارى تغذيه مى كند ، همچنانكه مادر فرزند خود را با شير .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بنده اى نزد خدا گرامى نشد، مگر آن كه بلا و گرفتارى او فزونى يافت.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هرگاه خداوند خير مردمى را بخواهد آنان را مبتلا مى كند.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :البلاءُ زَيْنُ المؤمنِ ، و كَرامةٌ لِمَن عَقَلَ ، لأنَّ في مُباشَرتِهِ و الصَّبرِ علَيهِ و الثَّباتِ عندَهُ تَصْحيحَ نِسْبةِ الإيمانِ .
امام صادق عليه السلام :بلا و گرفتارى زيور مؤمن است و كرامت خردمند؛ زيرا گرفتار بلا شدن و در برابر آن شكيبايى و پايدارى ورزيدن، مؤمن را شايسته نام مؤمن مى كند.
عنه عليه السلام :ما أثنى اللّه ُ تعالى على عبدٍ من عِبادِهِ مِن لَدُنْ آدمَ إلى محمّدٍ صلى الله عليه و آله إلاّ بعدَ ابْتِلائهِ و وَفاءِ حقِّ العُبوديّةِ فيهِ ، فَكَراماتُ اللّه ِ في الحقيقةِ نِهاياتٌ ، بِداياتُها البلاءُ .
امام صادق عليه السلام :خداوند متعال هيچ بنده اى را، از آدم تا محمّد صلى الله عليه و آله ، نستود مگر پس از آن كه وى را دچار بلا ساخت و او در آن بلا، حقّ بندگى را ادا كرد. پس كرامتهاى خداوند در حقيقت، پايان مسيرى است كه با بلا آغاز مى شود.
عنه عليه السلام :إنَّ بَلاياهُ [اللّه ] مَحْشُوَّةٌ بكَراماتِهِ الأبَديّةِ، و مِحَنَهُ مُورِثَةٌ رِضاهُ و قُربَهُ و لَو بعدَ حينٍ .
امام صادق عليه السلام :همانا بلاياى خداوند آكنده از كرامتهاى جاودانه اوست و رنج و محنتهايش، اگر چه پس از مدّتى، خشنودى و قُرب او را به بار مى آورد.
عنه عليه السلام :إنّ للّه ِ عزّ و جلّ عِبادا في الأرضِ مِن خالِصِ عِبادِهِ ، ما يَنزِلُ منَ السّماءِ تُحْفَةٌ إلى الأرضِ إلاّ صَرَفَها عنهُم إلى غيرِهِم ، و لا بَلِيّةٌ إلاّ صَرَفَها إلَيهِم .
امام صادق عليه السلام :خداوند عزّ و جلّ بر روى زمين بندگانى دارد ناب و خالص كه هيچ تحفه اى از آسمان به زمين نمى فرستد، مگر اين كه آن تحفه را نصيب ديگران و نه آنان مى كند و هيچ بلايى نمى فرستد، مگر اين كه آن را متوجّه ايشان مى گرداند.