الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ فيما رُوِيَ أنَّ أرواحَ المؤمنينَ في حَواصِلِ طُيورٍ خُضْرٍ حَولَ العَرشِ ـ : لا ، المؤمنُ أكرَمُ علَى اللّه ِ مِن أنْ يَجعلَ رُوحَهُ في حَوصَلَةِ طَيرٍ ، لكنْ في أبْدانٍ كأبْدانِهِم .
امام صادق عليه السلام ـ در نقد اين روايت كه ارواح مؤمنان در چينه دانهاى پرندگانى سبز رنگ است كه بر گرد عرش مى چرخند ـ فرمود : خير، مؤمن در پيشگاه خداوند گرامى تر از آن است كه روح او را در چينه دان مرغى قرار دهد، بلكه روح آنان در پيكرهايى همچون پيكر خود آنان قرار دارد.
عنه عليه السلام :فإذا قَبضَهُ اللّه ُ عزّ و جلّ صَيّرَ تلكَ الرُّوحَ في قالَبٍ كقالَبِهِ في الدُّنيا ، فيَأكُلونَ و يَشْرَبونَ ، فإذا قَدِمَ علَيهِمُ القادِمُ عَرَفوهُ بتِلكَ الصُّورةِ الّتي كانتْ في الدُّنيا .
امام صادق عليه السلام :چون خداوند عزّ و جلّ جان مؤمن را بستاند، روحش را به كالبدى همچون كالبد وى در دنيا مى برد و مى خورند و مى آشامند و هرگاه كسى بر ايشان وارد شود او را با همان چهره اى كه در دنيا داشته، مى شناسند.