اُنس با خدا

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كه از خوارى گناه به سرفرازى طاعت درآيد، خداوند عزّ و جلّ انيس او مى شود، بى آنكه همدمى داشته باشد و او را كمك مى رساند، بى آنكه مال و ثروتى داشته باشد.

امام على عليه السلام :خدايا! تو با دوستان خود انيس ترينى ··· اگر غربت و تنهايى آنان را دلتنگ سازد، ياد تو همدمشان است و اگر مصيبتها بر آنان فرو ريزد، به همسايه شدن با تو پناه مى برند.

امام على عليه السلام :ثمره انس گرفتن با خدا دورى گزيدن از مردم است.[احاديث ۱۶۱۲ تا ۱۶۱۴ و ۱۶۱۷ و ۱۶۱۸ را مى توان ناظر به ارتباط با افراد نا شايسته اى دانست كه معاشرت با آنها، انسان را از ياد خدا غافل مى كند.]

امام على عليه السلام :چگونه با خدا انس گيرد، آن كه از مردم دورى نگزيده است ؟

امام على عليه السلام :هر كه از مردم جدا افتد با خداوند سبحان انس مى پذيرد.

امام صادق عليه السلام :هيچ مؤمنى نيست مگر آنكه خداوند از ايمان او انيس و دلارامى براى او قرار مى دهد، چندان كه اگر بر قلّه اى باشد احساس تنهايى نكند.

امام صادق عليه السلام :آه آه از آن دلهايى كه لبريز از نور است. دنيا در نگاه آنان همچون مار و دشمن زبان نفهم است، همدم خدا هستند و از آنچه خوش گذرانان بدان انس مى گيرند، گريزانند.

امام عسكرى عليه السلام :هر كه از مردم دورى گزيند با خدا همدم مى شود.

امام عسكرى عليه السلام :نشانه انس گرفتن با خدا دورى گزيدن از مردم است.