گاه حجّت در بيم و گمنامى به سر مى برد

امام على عليه السلام :صد البتّه زمين از كسى كه حجّتهاى خدا را بر پا دارد ـ آشكار و سرشناس يا بيمناك و گمنام ـ خالى نمى ماند، تا كه حجّتها و برهانهاى خداوند از بين نرود.

امام على عليه السلام :بار خدايا! تو را ناگزير در زمين خود حجّتهايى بايد، حجّتى از پى حجّتى ··· تا پيروان اولياى تو پراكنده نشوند. چه آن حجّت ظاهر باشد ولى نافرمانروا، يا مخفى و بيمناك و در انتظار. اگر به روزگار تسلّط باطل، آنان در سكوت به سر برند و از ديده مردم پنهان باشند، اما هرگز پرتوِ دانش و تربيتِ ايشان از مردم پوشيده نمى ماند.

امام على عليه السلام :بار خدايا! من خوب مى دانم كه علم بتمامى جمع نمى شود و مباحث آن تمام نمى شود؛ چه آن كه تو زمينت را از حجّت بر بندگانت تهى نمى گذارى خواه اين حجّت ، آشكار و فرمانروا و خواه بيمناك و گمنام بى پيرو باشد تا مبادا حجّت تو، از ميان برود و دوستان تو پس از آن كه هدايتشان كردى، گمراه شوند.

امام باقر عليه السلام :زمين، بدون امام آشكار يا نهان باقى نمى ماند.

امام صادق عليه السلام :از همان زمان كه خداوند آدم را آفريد، زمين از حجّت خالى نبوده است، خواه حجّتى ظاهر و شناخته شده يا غايب و در پرده .