الإمامُ عليٌّ عليه السلام :اللّه ُ مَعْناهُ المَعْبُودُ الّذِي يَأْلَهُ فِيْهِ الْخَلْقُ وَ يُؤْلَهُ إلَيْهِ ، وَ اللّه ُ هُوَ المَسْتُورُ عَنْ دَرْكِ الأبْصَارِ ، المَحْجُوبُ عَنِ الأوْهَامِ وَ الخَطَرَاتِ .
امام على عليه السلام :اللّه به معناى معبودى است كه آفريدگان درباره او حيرانند و [نيز ]كسى كه بدو پناه برده مى شود. اللّه ، هموست كه از ديده ها پوشيده است و از وهم و خيال در پرده.
الإمامُ الباقرُ عليه السلام :اللّه ُ مَعْنَاهُ المَعْبُودُ الّذِي ألِهَ الخَلْقُ عَنْ دَرْكِ مَاهِيَّتِهِ و الإحَاطَةِ بِكَيْفِيَّتِهِ .
امام باقر عليه السلام :اللّه به معناى معبودى است كه خلايق در رسيدن به چيستى او و احاطه بر چگونگى اش حيرانند.
امام كاظم عليه السلام ـ درباره معناى اللّه ـ فرمود : [آن كه ]بر هر ريز و درشتى استيلا دارد.