الفت
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :خِيَارُكُمْ أحاسِنُكُمْ أخْلاَقا ، الّذِينَ يَألَفُونَ وَ يُؤلَفُونَ .[تحف العقول : ۴۵ .]
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بهترين شما خوش خوترين شماست؛ آنان كه الفت مى گيرند و الفت مى پذيرند.
عنه صلى الله عليه و آله :خَيْرُ المُؤْمِنِينَ مَنْ كَانَ مَأْلَفَةً لِلْمُؤْمِنِينَ ، وَ لاَ خَيْرَ فِيْمَنْ لاَ يُؤلَفُ وَ لاَ يَألَفُ .[بحار الأنوار : ۷۵/۲۶۵/۹ .]
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بهترين مؤمنان كسى است كه مؤمنان بدو الفت مى گيرند ، و در كسى كه با ديگران الفت نگيرد و ديگران نيز با او الفت نيابند خيرى نيست.
عنه صلى الله عليه و آله :أقْرَبُكُمْ مِنّي غَدا فِي المَوْقِفِ···أحْسَنُكُمْ خُلُقا وَ أقْرَبُكُمْ مِنَ النَّاسِ .[بحار الأنوار : ۷۷/۱۵۰/۸۳ .]
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :فردا در روز حساب، نزديكترين شما به من ··· كسى است كه خوش خوتر و به مردم نزديكتر باشد.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام :إزَالَةُ الرَّوَاسِي أسْهَلُ مِنْ تَأْلِيفِ القُلُوبِ المُتَنَافِرَةِ .[بحار الأنوار : ۷۸/۱۱/۷۰.]
امام على عليه السلام :از جاى كندن كوههاى استوار آسانتر است تا الفت دادن دلهاى از هم رميده.
عنه عليه السلام :قُلُوبُ الرِّجَالِ وَحْشِيَّةٌ ، فَمَنْ تَأَلَّفَهَا أقْبَلَتْ عَلَيْهِ .[غرر الحكم : ۶۷۷۶ .]
امام على عليه السلام :دلهاى رجال رمنده است ، هر كه آنها را رام كند، به او روى مى آورند.
عنه عليه السلام :طُوْبَى لِمَنْ يَألَفُ النَّاسَ وَ يَألَفُونَهُ عَلى طَاعَةِ اللّه ِ .[بحار الأنوار : ۷۸/۵۶/۱۱۲.]
امام على عليه السلام :خوشا آن كه در راه طاعت خدا، با مردم الفت مى گيرد و مردم نيز با او الفت مى گيرند.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إنَّ سُرْعةَ ائْتِلاَفِ قُلُوبِ الأبْرَارِ إذا الْتَقَوا ـ وَ إنْ لَمْ يُظهِرُوا التَّوَدُّدَ بأَلْسِنَتِهِمْ ـ كَسُرْعَةِ اخْتِلاَطِ ماءِ السَّمَاءِ بِماءِ الأنْهَارِ . و إنَّ بُعْدَ ائْتِلاَفِ قُلُوبِ الفُجَّارِ إذَا الْتَقَوا ـ وَ إنْ أظْهَـرُوا التـوَدُّدَ بأَلْسِنَتِهِـمْ ـ كَبُعْـدِ البَهَـائِـمِ مِـنَ التَّعَاطُفِ وَ إنْ طَالَ اعْتِلاَفُهَا عَلى مِذْوَدٍ واحِدٍ .[تحف العقول : ۳۷۳.]
امام صادق عليه السلام :نيكوكاران چون با هم رو به رو شوند ـ هر چند به زبان اظهار دوستى نكنند ـ دلهايشان، به سرعتِ درآميختن باران با آب رودخانه ها، با هم الفت مى گيرد. و بدكاران هر گاه با هم رو به رو شوند ـ هر چند به زبان اظهار دوستى كنند ـ دلهايشان از الفت با يكديگر دور است، همانند چارپايان كه از مهر ورزى با هم بدورند، گر چه روزگارى دراز بر سر يك آخور، علوفه خورند.