285. پس از تقواى الهى، از دوست خوب نگذر

(به خاطر آور) روزى (قيامت) كه ظالم دست خود را [از شدّت حسرت] به دندان مى گزد و مى گويد: اى كاش! راه پيامبر را در پيش گرفته بودم! اى واى بر من! اى كاش! فلان (شخص گمراه) را دوست نگرفته بودم.285. پس از تقواى الهى، از دوست خوب نگذر

در پاسخ اين سؤال كه حسرتمندترينِ مردم كيست؟ فرمودند: كسى كه ثروت خود را در ترازوى ديگرى ببيند و خداوند به سبب آن ثروت، او را به جهنم و وارث وى را [به خاطر هزينه كردن آن مال در راه خدا] به بهشت ببرد.

با شخص عيب جو، هم نشينى مكن؛ چرا كه تو هم مورد ترديد [و عيب جويى] قرار مى گيرى.

در ميان مردم، از سه كس، دورى كن: خيانتكار، ستمكار و سخن چين؛ زيرا كسى كه به خاطر تو [به ديگرى] خيانت كند، به خود تو نيز خيانت مى كند و كسى كه به خاطر تو [به ديگرى] ستم كند، به خود تو نيز ستم مى كند و كسى كه براى تو سخن چينى كند، بر ضدّ تو نيز سخن چينى خواهد كرد.

از هم نشينى با افراد فاسد و هَرزه و كسانى كه آشكارا معصيت خدا مى كنند، بپرهيز.