HadithLib.Com

275. نزديك ترين ها را تأمين كنيد

صفحه اختصاصي حديث و آيات قرآن كريم:

كُتِبَ عَلَيْكُمْ إِذا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ إِن تَرَكَ خَيْرا الْوَصيَّةُ لِلْوالِدَيْنِ وَ الأَْقْرَبينَ بِالْمَعْروفِ حَقًّا عَلَى الْمُتَّقينَ؛حديث

بر شما واجب شده است، هنگامى كه يكى از شما را مرگ فرا رسيد، اگر داراى مالى است، براى پدر و مادر و نزديكان، به طور شايسته وصيت كند و اين حقّى بر تقواپيشگان است.

صفحه اختصاصي حديث و آيات امام صادق عليه السلام: مَنْ اَوصى بِالثُّـلُثِ فَقَدْ اَضَرَّ بِالْوَرَثَةِ، وَ الْوَصيَّةُ بِالْخُمسِ وَ الرُّبعِ اَفْضَلُ مِنَ الْوَصيَّةِ بِالثُّـلُثِ. وَ مَنْ أوصى بِالثُّـلُثِ فَلَم يَتْرُكْ275. نزديك ترين ها را تأمين كنيد حديث

هر كس در باره يك سوم [دارايى اش] وصيّت كند، به وارثان، زيان زده است و وصيّت كردن در باره يك پنجم و يك چهارم، از وصيّت كردن در باره يك سوم، بهتر است. كسى كه در باره يك سومْ وصيّت مى كند، در واقع، چيزى باقى نگذاشته است.

صفحه اختصاصي حديث و آيات امام باقر عليه السلام: مَنْ لَمْ يوصِ عِنْدَ مَوْتِهِ لِذَوى قَرابَتِهِ مِمَّنْ لا يَرِثُهُ فَقَدْ خَتَمَ عَمَلَهُ بِمَعْصيَةٍ؛ حديث

هر كس به هنگام مرگ، در حقّ خويشاوندانى كه از او ارث نمى برند، وصيّتى نكند، [كارنامه] اعمال خود را به معصيتى ختم كرده است.

صفحه اختصاصي حديث و آيات امام على عليه السلام: يَا بْنَ آدَمَ! كُنْ وَصىَّ نَفْسِكَ فى مالِكَ، وَ اعْمَلْ فيهِ ما تُؤثِرُ اَنْ يُعْمَلَ فيهِ مِنْ بَعْدِكَ؛ حديث

اى فرزند آدم! وصىّ خودت در ثروتت باش و با آن، چنان كن، كه ترجيح مى دهى پس از تو با آن، چنان كنند.

صفحه اختصاصي حديث و آيات امام باقر عليه السلام: قَضى اَميرُ الْمُؤْمِنينَ عليه السلامفى رَجُلٍ تُوُفِّىَ وَ اَوْصى بِمالِهِ كُلِّهِ اَوْ اَكْثَرِهِ، فَقالَ لَهُ: الوَصيَّةُ تُرَدُّ اِلَى الْمَعْروفِ، غَيرِ الْمُنكَرِ، فَمَنْ ظَـلَمَ نَفْسَهُ وَ اَتى فى وَصيَّتِهِ الْمُنْكَرَ وَ الْحَيْفَ فَاِنَّها تُرَدُّ اِلَى الْمَعْروفِ، وَ يُتْرَكُ لاَِهْلِ الْميراثِ مِيراثُهُم؛ حديث

امير المؤمنين عليه السلام درباره كسى كه مرده بود و همه مال خود يا بيشتر آن را وصيّت كرده بود، اين گونه قضاوت فرمودند كه: وصيّت، به معروف (يعنى آنچه در شرع آمده است) برگردانده مى شود. پس هر كس به خود، ستم كند و در وصيّتش مرتكب خلاف و ظلم گردد، آن وصيّت، به معروف، برگردانده مى شود و ارثِ ارث بَران به آنان داده مى شود.