266. هر كسى را بهر كارى ساختيم

آيا آنان (كفّار) رحمت پروردگارت را تقسيم مى كنند؟! ما روزى آنان را در زندگى دنيا تقسيم كرده ايم و بعضى را بر بعضى برترى داديم تا بعضى از آنان بعضى ديگر را به خدمت گيرند و رحمت خدا از آنچه جمع مى كنند بهتر است.266. هر كسى را بهر كارى ساختيم

خدايا! ... با توانگرى آبرويم را نگهدار و به تنگدستى حرمتم را از بين مبر كه بر اثر آن از كسانى روزى بخواهم كه روزى خوار تو هستند و از بندگان پست و بدكردار تو عطا و بخشش طلبم و در نتيجه، به ستايش آن كه به من بخشيده و نكوهش آن كه از من دريغ كرده است، گرفتار شوم. حال آن كه بخشيدن و نبخشيدن در حقيقت به دست توست.

ابو عبيده به امام صادق عليه السلام عرض كرد: «دعا كنيد كه خداوند روزى مرا دست بندگانش قرار ندهد»، امام فرمودند: خداوند چنين كارى نمى كند. او روزى بندگانش را در دست يكديگر قرار داده است؛ امّا از خدا بخواه كه روزيت را در دست بندگان خوبش قرار دهد، كه اين از خوش بختى است.

شيعيان ما كسانى اند كه در راه ولايت ما بذل و بخشش مى كنند، در راه دوستى ما به يكديگر محبّت مى نمايند، در راه زنده نگه داشتن امر و مكتب ما به ديدار هم مى روند. چون خشميگين شوند، ظلم نمى كنند و چون راضى شوند، زياده روى نمى كنند، براى همسايگانشان مايه بركت اند و نسبت به هم نشينان خود در صلح و آرامش اند.

درباره آيه «ما روزى آنان را ميانشان تقسيم مى كنيم»، فرمودند: خداوند پاك، با اين آيه به ما خبر داده كه پيمانكارى، يكى از راه هاى معيشت مردمان است؛ زيرا خداوند، با حكمت خود، همّت ها و خواست ها و ديگر احوال ايشان را متفاوت قرار داد و اين تفاوت را مايه قوام معيشت مردمان ساخت كه انسانى، انسان ديگر را به خدمت مى گيرد ... ؛ چرا كه اگر هر يك از ما ناچار مى شد كار بنّايى يا نجّارى و يا صنعتگرى و يا ديگر كارهاى خويش را خودش انجام دهد، با اين وضعيت، كارهاى دنيا رو به راه نمى شد و آنها فرصتش را نيز نداشتند و از انجام دادن آن ناتوان بودند. اما خداوند، تدبيرى دقيق به كار بست كه خواست هايشان را گوناگون ساخت، به گونه اى كه خواست هر كس به چيزهايى تعلّق مى گيرد كه ديگران آنها را انجام مى دهند و نياز هر كدام در زندگى، با كمك ديگرى، به همان صورتى كه مناسب حال اوست، برآورده مى شود.