245. خداوند، بداند

هر چيزى را كه انفاق مى كنيد يا نذر مى نماييد، خداوند مى داند و براى ستمكاران [كه بخشش نمى كنند و مال خود را در گناهان به كار مى برند، در مقابل عذاب الهى] كمك كننده اى نيست. اگر صدقات را آشكار كنيد خوب است و هرگاه پنهانى به نيازمندان بدهيد، براى شما بهتر است.

پس از خودت، چيزى از دنيا بر جاى مگذار؛ زيرا آن را براى يكى از اين دو خواهى گذارد. يا كسى كه آن را در طاعت خدا به كار مى برد پس با چيزى كه تو با آن بدبخت شده اى، خوشبخت مى شود. و يا كسى كه با آن نافرمانى خدا را مى كند و با آنچه تو براى او فراهم كردى بدبخت مى شود. پس تو در نافرمانى [خدا] ياور او هستى و هيچ يك از اين دو را شايسته نيست بر خودت مقدّم بدارى.

حقِّ صدقه اين است كه بدانى هر صدقه اى، پس اندازِ تو نزد پروردگارت ـ عزّ و جلّ ـ است و سپرده اى است كه احتياجى به شاهد گرفتن براى آن نيست و اين كه اطمينان تو به سپرده اى كه پنهانى به وديعه مى گذارى (صدقه اى كه پنهانى مى دهى)، بيشتر از چيزى باشد كه آشكارا مى سپارى و اين كه بدانى صدقه، در دنيا بلاها و بيمارى ها را از تو دور مى گرداند و در آخرت، آتش جهنّم را.

هشام بن سالم: هوا كه تاريك مى شد و پاسى از شب مى گذشت، امام صادق عليه السلام انبانى را كه در آن، نان و گوشت و دِرهم بود، بر مى داشتند و آن را بر دوش خود مى گذاشتند و براى نيازمندان مدينه مى بردند و در ميانشان تقسيم مى كردند و آنها ايشان را نمى شناختند. وقتى حضرت عليه السلام در گذشتند، ديگر از آن كمك ها خبرى نشد. در نتيجه، فهميدند كه آن شخص، امام صادق عليه السلام بوده است.

بهترين چيزهايى كه اهل توسّل، با آنها به خداى پاكِ متعالْ متوسّل مى شوند، عبارت اند از: ايمان به خدا و رسول او ... و صدقه پنهانى كه گناه را پاك مى كند و صدقه آشكار كه جلوى مرگ هاى بد را مى گيرد.