224. گفتار و كردار تقواپيشه گان

(تقواپيشگان) كسانى هستند كه مى گويند: خدايا! ما به تو ايمان آورده ايم؛ پس گناهان ما را ببخش و ما را از عذاب آتش، نگاه دار! آنان صبور و راستگو و در برابر خدا خاضع و در راه او انفاق كننده اند و در سحرگاهان، استغفار مى نمايند.

عقل، درختى است كه ريشه آن تقوا، شاخه هايش حياء و ميوه آن، پارسايى است. تقوا به سه چيز دعوت مى كند: دين شناسى، بى رغبتى به دنيا و دل بستگى به خداوند، و حيا به سه چيز دعوت مى كند: يقين، خوش اخلاقى و تواضع، و پارسايى به سه چيز دعوت مى كند: راستگويى، سرعت و شتاب در نيكى ها و دورى از كارهاى شبهه ناك.

قلم تقدير خداوند بر خوشبختى كسى رقم خورَدْ كه ايمان آورد و تقوا پيشه كند. و بر بدبختى كسى رقم خورَدْ كه ايمان نياورد و نافرمانى كند.

هر كس تقواى الهى پيشه كند، مردم او را دوست خواهند داشت.

تقوا، ظاهرش شرافت دنيا و باطنش شرافت آخرت است.