قرآن كريم: وَ انْظُروا كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الْمُفْسِدينَ؛
بنگريد سرانجام مفسدان چگونه است.
امام باقر عليه السلام: ثَلاثَةٌ لَيْسَ لَهُمْ حُرْمَةٌ: صاحِبُ هَوىً مُبْتَدِعٌ، وَ الاِْمامُ الجائِرٌ، وَ الفاسِقُ الْمُعْلِنُ بِالْفِسْقِ؛
سه گروه، احترام ندارند: هواپرستِ بدعت گذار (كه به نام دين و به كام خود، احكام خدا را تغيير مى دهد) و پيشواى ستمكار، و فاسقى (بدكارى) كه علنى هرزگى مى كند.
پيامبر صلي الله عليه و آله: اِذا سادَ القَوْمَ فاسِقُهُمْ، وَ كانَ زَعيمُ القَوْمِ اَذَ لَّهُمْ، وَ اُكْرِمَ الرَّجُلُ الفاسِقُ، فَلْيَنْتَظَرِ الْبَلاءُ؛
هنگامى كه فاسقان به سرورى برسند و فرومايگان، زمامدارى يابند و به فاسق، احترام گذاشته شود، بايد منتظر بلا بود.
امام على عليه السلام: ايّاكَ وَ مَحاضِرَ الْفُسوقِفَاِنَّها مُسْخِطَةٌ لِلرَّحْمنِ، مُصْليَةٌ لِلنّيرانِ؛
از شركت در مجالس گناه بپرهيز كه موجب خشم خداى مهربان و باعث افتادن در آتش است.
پيامبر صلي الله عليه و آله: مَنْ اَكْرَمَ فاسِقا فَقَدْ اَعْلَنَ عَلى هَدْمِ الاِْسْلامِ؛
هر كس به فاسقى احترام بگذارد، آشكارا به نابودى اسلام پرداخته است.
