198. هفت صد برابر

قرآن كريم:

مَن جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِنْها وَ هُم مِن فَزَعٍ يَوْمَئِذٍ آمِنونَ * وَ مَن جاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَكُـبَّتْ وُجوهُهُمْ فِى النّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلاّ ما كُنتُمْ تَعْمَلونَ؛

كسانى كه نيكوكار باشند، در قيامت پاداشى بهتر از آن خواهند داشت و از وحشت آن روز در امانند و كسانى كه بدكار باشند، به صورت، در آتش انداخته مى شوند، آيا جزايى جز آنچه عمل مى كرديد خواهيد داشت؟!

امام صادق عليه السلام: اِذا اَحْسَنَ المُؤْمِنُ عَمَلَهُ ضاعَفَ اللّه ُ عَمَلَهُ لِكُلِّ حَسَنةٍ سَبعَمائةٍ وَ ذلِكَ قولُ اللّه ِ تَبارَكَ وَ تَعالى: «وَ اللّه ُ يُضاعِفُ لِمَنْ يَشاءُ»)؛

هر گاه مؤمن، كارش را به خوبى انجام دهد، خداوند در برابر هر خوبى، كارش را هفتصد برابر مى كند و اين، معناى آن سخن خداى تبارك و تعالى است كه فرمود: «و خداوند براى هر كس كه بخواهد، چند برابر مى گردانَد».

پيامبر صلي الله عليه و آله: وَجَدْتُ الحَسَنَةَ نورا فِى القَلبِ وَ زَيْنا فِى الوَجْهِ وَ قُوَّةً فِى العَمَلِ وَوَجَدْتُ الخَطيئَةَ سَوادا فِى القَلبِ وَوَهْنا فِى العَمَلِ وَ شَيْنا فِى الوَجْهِ ؛

من، نيكى را نورى در دل و آراستگى اى در رخسار و توانايى اى در كار، تشخيص داده ام و بدى را سياهى اى در دل و سستى اى در كار و زشتى اى در رخسار.

امام على عليه السلام : لَورَاَيْتُمُ الاِحْسانَ شَخْصا لَرَايْتُموهُ شَكْلاً جَميلاً يَفوقُ العالَمينَ ؛

اگر مى شد كه نيكوكارى به صورت انسانى مجسَّم شود، بدون شك، آن را در چهره اى زيباتر از همه جهانيان مى ديديد.

امام على عليه السلام: اللّهُمَّ لا تَفْعَل بى ما اَ نَا اَهْلُهُ ، فَاِنَّكَ اِنْ تَفْعَل بى ما اَ نَا اَهْلُهُ تُعَذِّبْنى وَ لَم تَظْلِمنى ، اَصْبَحْتُ اَ تَّقى عَدْلَكَ وَ لا اَخافُ جَورَكَ ، فَيا مَنْ هُوَ عَدلٌ لا يَجورُ ارحَمنى ؛

خدايا! آن چنان كه من سزاوارش هستم، با من رفتار نكن، زيرا اگر با من آن چنان رفتار كنى كه سزاوار آنم، عذابم خواهى نمود، در حالى كه بر من ظلم نكرده اى. من از عدالت تو مى ترسم، نه ظلم كردن تو! پس، اى بسيار عادلى كه ظلم نمى كند، بر من رحم كن!