145. قهر با خدا = آشتى با شيطان

هر كس از ياد خدا رويگردان شود، شيطان را به سراغ او مى فرستيم تا همواره با او همراه باشد.

شيطان گفت: پنج نفرند كه هيچ راهى به آنها ندارم اما ديگر مردم در مشت من هستند: 1. هر كس با نيّت درست به خدا پناه ببرد و در همه كارهايش بر او توكّل كند؛ 2. كسى كه شب و روز بسيار تسبيح خدا گويد؛ 3. كسى كه براى برادر مؤمنش آن پسندد كه براى خود مى پسندد؛ 4. كسى كه هرگاه مصيبتى به او مى رسد، بى تابى نمى كند؛ 5. و هر كسى كه به آنچه خداوند قسمتش كرده، خرسند است و غم روزيش را نمى خورد.

آيا شما را از چيزى خبر ندهم كه اگر به آن عمل كنيد شيطان از شما دور شود، چندان كه مشرق از مغرب دور است؟ عرض كردند: چرا. فرمودند: روزه، روى شيطان را سياه مى كند و صدقه، پشت او را مى شكند و دوست داشتن براى خدا و هم يارى در كار نيك، ريشه او را مى كند و استغفار، شاهرگش را مى زند.

شيطان به حضرت نوح عليه السلام گفت: اگر آدمى را بخيل يا حريص يا حسود و يا ستمگر و يا عجول يافتيم، به سرعت او را به چنگ مى آوريم و اگر تمام اين صفات در او باشد ـ از ماست ـ و او را چون خود، شيطان نافرمان مى ناميم.

هرگاه انسان چهل ساله شود و خوبيش بيشتر از بديش نشود، شيطان بر پيشانى او بوسه مى زند و مى گويد: اين چهره اى است كه روى رستگارى را نمى بيند.