95. خدا نمى پسندد

(پسرم) با بى اعتنايى از مردم روى مگردان، و مغرورانه بر زمين راه مرو كه خداوند هيچ متكبّر مغرورى را دوست ندارد. در راه رفتن، اعتدال را رعايت كن، از صداى خود بكاه (و هرگز فرياد مزن) كه زشت ترين صداها صداى درازگوشان است.

هر كس خودش را بهتر از ديگران بداند، او از متكبّران است. حفص بن غياث مى گويد: عرض كردم: اگر گنهكارى را ببيند و به سبب بى گناهى و پاك دامنى خود، خويشتن را از او بهتر بداند چه؟ فرمودند: هرگز هرگز! چه بسا كه او آمرزيده شود اما تو را براى حسابرسى نگه دارند، مگر داستان جادوگران و موسى عليه السلام را نخوانده اى؟

تكبّر، اين است كه مردم را تحقير كنى و حق را خوار شمارى.

از اين جاست كه خداوند، بندگان مؤمن خود را به وسيله نمازها و زكات ها و جدّيت در روزه دارى در روزهاى واجب، نگهبانى مى كند؛ زيرا كه اين امور باعث آرام شدن اعضا و جوارح و خشوع ديدگان و فروتنى جان ها و خضوع دل ها و بيرون راندن كبر و نخوت از وجود آنان مى شود ... بنگريد، كه اين اعمال چگونه نمودهاى فخرفروشى را در هم مى شكند و آثار و نشانه هاى تكبّر را مى زدايد!

آيا شما را از اهل دوزخ آگاه نكنم؟ هر درشتخوىِ خشنِ متكبّر.