قرآن كريم: رَبِّ أَدْخِلْنى مُدْخَلَ صِدْقٍ وَ أَخْرِجْنى مُخْرَجَ صِدْقٍ وَ اجْعَلْ لى مِنْ لَدُنْكَ سُلْطانًا نَصيرًا؛
پروردگارا! مرا (در كارها)، با صداقت وارد كن و با صداقت، خارج ساز و از جانب خود حجّتى يارى كننده برايم قرار ده.
امام على عليه السلام: اَرْبَعٌ مَنْ اُعْطيَهُنَّ فَقَدْ اُعْطىَ خَيْرَ الدُّنْيا وَ الآْخِرَةِ، صِدْقُ حَديثٍ وَ اَداءُ اَمانَةٍ وَ عِفَّةُ بَطْنٍ وَ حُسْنُ خُلْقٍ؛
چهار چيز است كه به هر كس داده شود، خير دنيا و آخرت به او داده شده است: راستگويى، اداى امانت، حلال خورى و خوش اخلاقى.
امام على عليه السلام: اَلصّادِقُ، عَلى شَفا مَنْجاةٍ وَكَرامَةٍ وَ الْكاذِبُ، عَلى شُرُفِ مَهْواةٍ وَ مَهانَةٍ؛
راستگو، در آستانه نجات و بزرگوارى است و دروغگو، در لبه پرتگاه و خوارى.
امام سجاد عليه السلام: خَيْرُ مَفاتيحِ الاُْمورِ الصِّدقُ وَ خَيْرُ خَواتيمِهَا الْوَفاءُ؛
بهترين شروع كارها، صداقت و راستگويى و بهترين پايان آنها، وفا است.
پيامبر صلي الله عليه و آله: عَلَيْكُمْ بِالصِّدْقِ فَاِنَّهُ مَعَ البِرِّ وَ هُما فِى الْجَنَّةِ وَ اِيّاكُمْ وَ الْكِذْبَ فَاِنَّهُ مَعَ الْفُجورِ وَ هُما فِى النّارِ؛
شما را سفارش مى كنم به راستگويى، كه راستگويى با نيكى همراه است و هر دو در بهشت اند و از دروغگويى بپرهيزيد كه دروغگويى همراه با بدكارى است و هر دو در جهنم اند.
