۷۵. رفتار خداپسندانه با مردم

قرآن كريم:

وَ لْيَعْفوا وَ لْيَصْفَحوا أَ لا تُحِبُّونَ أَنْ يَغْفِرَ اللّهُ لَكُمْ وَ اللّهُ غَفورٌ رَحيمٌ؛ [سوره نور، آيه ۲۲.]

بايد عفو كنيد و لغزش هاى ديگران را ناديده بگيريد. آيا دوست نمى داريد خداوند شما را ببخشد؟ و خداوند، آمرزنده و مهربان است.

امام رضا عليه السلام: مَا الْتَقَتْ فِئَتانِ قَطُّ اِلاّ نُصِرَ اَعْظَمُهُما عَفْوا؛ [كافى، ج ۲، ص ۱۰۸، ح ۸.]

هرگز دو گروه با هم روياروى نشدند، مگر اين كه با گذشت ترين آنها پيروز شد.

امام على عليه السلام: اَلْعَفْوُ تاجُ الْمَكارِمِ؛ [غرر الحكم، ح ۵۲۰.]

گذشت، اُوج بزرگوارى هاست.

امام رضا عليه السلام: فى قَوْلِهِ تَعالى: (فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَميلَ) ـ: عَفْوٌ مِنْ غَيْرِ عُقوبَةٍ وَ لا تَعْنيفٍ وَ لا عَتْبٍ؛ [أعلام الدين، ص ۳۰۷.]

درباره آيه «پس گذشت كن، گذشتى زيبا...» فرمودند: مقصود، گذشت بدون مجازات و تندى و سرزنش است.

پيامبر صلي الله عليه و آله: اِذا اوقِفَ الْعِبادُ نادى مُنادٍ: لِيَقُمْ مَنْ اَجْرُهُ عَلَى اللّه ِ وَ لْيَدْخُلِ الْجَنَّةَ. قيلَ: مَنْ ذَا الَّذى اَجْرُهُ عَلَى اللّه ِ؟ قالَ: الْعافُونَ عَنِ النّاسِ؛ [كنز العمّال، ح ۷۰۰۹.]

هنگامى كه بندگان در پيشگاه خدا مى ايستند، آوازدهنده اى ندا دهد: آن كس كه مزدش با خداست برخيزد و به بهشت رود. گفته مى شود: چه كسى مزدش با خداست؟ مى گويد: گذشت كنندگان از مردم.

کتابخانه احادیث شیعه

لیست کتابهای حدیث

فهرست زندگی در پرتو قرآن و حدیث ج۱