علم بياموزيد كه آموختن آن، نيكى است و خواندن و دوره كردن آن، تسبيح و بحث آن، جهاد و آموزشش به كسى كه آن را نمى داند، صدقه و بذل آن به اهلش، مايه نزديكى به خداست؛ چرا كه علم، نشان دهنده حلال و حرام است و جوينده اش را به بهشت راهبرى مى كند و در وحشت، مونس و در تنهايى، همراه و در خوشى و ناخوشى، راهنما و سِلاحى عليه دشمنان و زيورى براى همدلان است. خداوند، كسانى را با آن بالا مى برد و آنها را پيشوايان نيكى قرار مى دهد كه به ايشان اقتدا مى كنند و به اعمالشان مى نگرند و از آثارشان استفاده مى شود و فرشتگان به دوستى آنها رغبت دارند و با بال هايشان آنها را در نماز لمس مى كنند و هر چيزى، حتّى ماهيان و جانواران درياها و درندگان و چهارپايان خشكى براى آنها آمرزش مى طلبند؛ چرا كه دانش، حيات دلها و روشنايى ديدگان از نابينايى و توانايى پيكرها از ناتوانى است. خدا، حاملان دانش را به جايگاه هاى برگزيدگان مى رساند و مجالس نيكان را در دنيا و آخرت ارزانى شان مى گرداند. با علم، خداوند اطاعت و عبادت و شناخته و به خدايى گرفته مى شود. با دانش، صله رحم انجام و حلال و حرام شناخته مى شود. دانش، پيشواى عمل است و عمل، پيرو آن. خدا، آن را به نيكبختان الهام مى كند و تيره بختان را از آن، محروم مى دارد.
