همگى به ريسمان خدا (قرآن و اسلام و هرگونه وسيله وحدت) چنگ زنيد و پراكنده نشويد و نعمت خدا را بر خود، به ياد آوريد كه چگونه دشمن يكديگر بوديد و او در دل هاى شما اُلفت ايجاد كرد و به بركت نعمت او، برادر گشتيد.
از چند رنگى و اختلاف در دين خدا بپرهيزيد، زيرا يكپارچگى در آنچه حق است ولى شما آن را ناخوش مى داريد، از پراكندگى در آنچه باطل است اما خوشايند شما مى باشد، بهتر است. خداى سبحان به هيچ يك از گذشتگان و باقى ماندگان بر اثر تفرقه و جدايى خير و خوبى عطا نكرده است.
با اكثريت جامعه همراه شويد؛ زيرا دست خدا با جماعت است. از پراكندگى بپرهيزيد كه جداشده از مردم، طعمه شيطان است، همچنان كه گوسفند جداشده از گله، طعمه گرگ است.
بايد كه اسلام و متانت آن، شما را از ستمگرى و ياوه گويى نسبت به يكديگر، باز دارد و هم سخن و متّحد شويد و به دين خدا كه هيچ دينى جز آن از كسى پذيرفته نمى شود، پايبند باشيد و از شعار توحيد كه جان مايه و اساس دين است، جدا نشويد.
