قرآن كريم: اُدْعُ إِلى سَبيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ جادِلْهُمْ بِالَّتى هِىَ أَحْسَنُ؛
با حكمت و موعظه نيكو، به راه پروردگارت دعوت كن و با بهترين طريق و روش (با دليل و برهان)، با آنها بحث و مناظره نما.
امام صادق عليه السلام: كونوا دُعاةً لِلنّاسِ بِغَيْرِ اَ لْسِنَتِكُمْ، لِيَرَوا مِنْكُمُ الْوَرَعَ وَ الاِْجْتِهادَ وَ الصَّلاةَ وَ الْخَيْرَ، فَاِنَّ ذلِكَ داعيَةٌ؛
مردم را به غير زبان خود دعوت كنيد، تا پرهيزكارى و كوشش در عبادت و نماز و خوبى را از شما ببينند؛ زيرا اينها خود دعوت كننده است.
پيامبر صلي الله عليه و آله: يا عَلىُّ! مَنْ دَعا ناسا اِلَى الْهُدى فَاتَّبَعُوهُ، كانَ لَهُ مِنَ الاَْجْرِ مِثْلُ اُجُورِهِمْ مِنْ غَيْرِ اَنْ يَنْقُصَ مِنْ اُجُورِهِم شَىْ ءٌ؛
اى على! هركس گروهى را به هدايت دعوت كند، و آنان از او پيروى كنند، براى او پاداشى مانند پاداش آنان خواهد بود، بى آن كه از پاداش آنان چيزى كاسته شود.
پيامبر صلي الله عليه و آله: يا عَلىُّ! اِذا لَمْ يَكُنِ الْعالِمُ تَقيّا تائِبا، زَلَّتْ مَوْعِظَـتُهُ عَنْ قُلوبِ النّاسِ كَما تَزِلُّ الْقَطْرَةُ عَنْ بَيْضَةِ النَّعامَةِ وَ الصَّفا؛
اى على! هرگاه عالِم، باتقوا و توبه كار نباشد، موعظه اش از دل مردم مى لغزد، همچنان كه قطره آب از روى تخم شتر مرغ و سنگ صاف مى لغزد.
امام سجاد عليه السلام: وَ اَمّا حَقُّ الْمُسْتَنْصِحِ فَاِنَّ حَقَّهُ اَنْ تُؤَدِّىَ اِلَيْهِ النَّصيحَةَ عَلَى الْحَقِّ الَّذى تَرى لَهُ اَ نَّهُ يَحْمِلُ وَ يُخَرَّجُ الْمَخْرَجَ الَّذى يَلينُ عَلى مَسامِعِهِ وَ تُـكَلِّمَهُ مِنَ الْكَلامِ بِما يُطيقُهُ عَقْلُهُ، فَاِنَّ لِكُلِّ عَقْلٍ طَبَقَةٌ مِنَ الْكَلامِ يَعْرِفُهُ وَ يَجْتَنِبُهُ وَلْيَكُنْ مَذْهَبُكَ الرَّحمَةُ؛
حقّ نصيحت خواه اين است كه به راه صحيحى كه مى دانى مى پذيرد، راهنمائيش كنى و سخن، در حدّ درك و فهم و عقلش بگويى كه هر عقلى، ظرفيت مخصوص خود را دارد و روش تو بايد همراه با مهربانى و رحمت باشد.
