خطر بيكارى

جامع الأخبار ـ به نقل از ابن عبّاس ـ : پيامبر خدا ، هرگاه به مردى نظر مى افكنْد و از او خوشش مى آمد ، مى پرسيد كه آيا حرفه اى دارد .
اگر مى گفتند : خير .
مى فرمود : «از چشمم افتاد» .
گفته شد : چرا اى پيامبر خدا؟
فرمود : «زيرا مؤمن ، وقتى كارى ندارد ، با دينش زندگى مى كند» .

امام على عليه السلام : بيكارى ، مايه نادانى است .

امام صادق عليه السلام : در مدينه ، مردى بيكار بود كه مردم را مى خندانْد . آن مرد گفت : اين مرد (امام سجّاد عليه السلام) مرا ناتوان كرد در اين كه او را بخندانم . امام سجّاد عليه السلاممى گذشت و پشتِ سر ايشان ، دو غلامش حركت مى كردند . آن مرد آمد و عباى امام عليه السلام را از دوشش برداشت و رفت . امام سجّاد عليه السلام ، به وى هيچ التفاتى نكرد . غلامان ، دنبال مرد رفتند و عبا را از وى گرفتند و آمدند و آن را بر دوش ايشان انداختند . امام سجّاد فرمود : «اين مرد كيست؟» .
گفتند : اين ، مرد بيكارى است كه مردم مدينه را مى خندانَد .
فرمود : «به وى بگوييد كه : خداوند را روزى است كه باطل كاران ، در آن زيان مى كنند «وَ خَسِرَ هُنَالِكَ الْمُبْطِـلُونَ ؛ و آن جاست كه باطل كاران ، زيان مى كنند» . " href="#" onclick = "return false;"> » .