مسابقه
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله :
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله :
امام على عليه السلام :
امام على عليه السلام :
امام باقر عليه السلام : 
از محلّه حَفيا تا مسجد بنى زُرَيْق به مسابقه وا داشت و سه نخله خرما ، جايزه آن قرار داد . به نفر اوّل ، يك نخله ، به نفر دوم [كه سرِ اسب او مقابل كَفَل اسب اوّل بود ، ]يك نخله ، و به نفر سوم هم يك نخله خرما بخشيد .
مسند ابن حنبل ـ به نقل از عبد اللّه بن عمر ـ :
عوالى اللّئالى :
گروه ديگر ، دست از مسابقه كشيدند و گفتند : گروهى كه پيامبر صلي الله عليه و آله در آن است ، شكست نمى خورد .
پيامبر صلي الله عليه و آله فرمود : «تيراندازى كنيد . من با هر دو گروه ، تيراندازى مى كنم» ، و با هر گروه ، تيرى انداخت . هيچ يك از دو گروه نتوانستند برنده شوند . آنها پيوسته تيراندازى مى كردند و فرزندان خود را نيز در مسابقه شركت دادند و فرزندانِ فرزندان خود را نيز شركت دادند؛ ولى هيچ يك از دو گروه،برنده نشدند.
عوالى اللّئالى ـ به نقل از ابو لُبَيْد ـ :
گفت : بلى . پيامبر خدا ، اسب خود را به عنوان جايزه تعيين كرد و برنده شد و از اين كار ، خشنود گشت .
السنن الكبرى ـ به نقل از حسن [بصرى] ـ :
على عليه السلام ، بيرون آمد و سراقة بن مالك را فرا خواند و گفت : «اى سراقه! آنچه را پيامبر صلي الله عليه و آله در كار اجراى مسابقه بر گردنم نهاد ، بر گردن تو نهادم . پس ، هرگاه به محلّ حركت اسب ها (نقطه آغاز مسابقه) رسيدى ، اسب ها را به صف كن و فرياد برآور : آيا كسى هست كه اسب خود را لجام نزده باشد ، يا كودكى به همراه داشته باشد و يا اسب خود را زين نكرده باشد؟ اگر كسى پاسخ نداد ، سه بار تكبير بگو و با تكبير سوم ، فرمان حركت بده . خداوند ، هر كه را خواهد ، پيروز مى گرداند» .
على عليه السلام ، خود ، در نقطه پايان مسابقه مى نشست و خطّى مى كشيد و دو مرد را رو در رو در دو طرف خط مى نشاند ، به گونه اى كه خط ، رو به روى انگشت شَست پاى آنان باشد و اسب ها از ميان دو نفر عبور كنند ، و به آن دو مرد مى فرمود : «اگر يكى از اسب ها يا دو گوش يا يك گوش و يا افسار از خط گذشت ، [سواركار] آن را برنده بدانيد و جايزه را به وى دهيد و اگر ترديد داشتيد ، هر دو را برنده بدانيد و جايزه را تقسيم كنيد ، و اگر دو اسب با هم به خط رسيدند ، كوچك تر بودن اسب را ملاك [پيروزى] قرار دهيد ، و [بدانيد كه] در اسلام ، جَلَب (آزار دادن اسب و فرياد زدن بر سرِ اسب به جهت افزودن بر سرعت او) و جَنَب (اسب يدك به همراه داشتن كه در نيمه راه مسابقه از آن استفاده كنند) و شغار (كمك كردن به يكى از مسابقه دهندگان) ، منع شده است» .