ستايش نيرومندى بدن

قرآن:
«وَقَالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إِنَّ اللّهَ قَدْ بَعَثَ لَكُمْ طَالُوتَ مَلِكا قَالُوا أَنَّى يَكُونُ لَهُ الْمُلْكُ عَلَيْنَا وَنَحْنُ أَحَقُّ بِالْمُلْكِ مِنْهُ وَلَمْ يُؤْتَ سَعَةً مِنَ الْمَالِ قَالَ إِنَّ اللّهَ اصْطَفَاهُ عَلَيْكُمْ وَزَادَهُ بَسْطَةً فِي الْعِلْمِ وَالْجِسْمِ وَاللّهُ يُؤْتِي مُلْكَهُ مَن يَشَاءُ وَاللّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ» .
«يَـيَحْيَى خُذِ الْكِتَـبَ بِقُوَّةٍ وَ ءَاتَيْنَـهُ الْحُكْمَ صَبِيًّا» .

(و پيامبرشان به آنان گفت: در حقيقت ، خداوند ، طالوت را بر شما به پادشاهى گماشته است . گفتند: چگونه او را بر ما پادشاهى باشد ، با آن كه ما به پادشاهى از وى سزاوارتريم و به او از حيث مال ، گشايشى داده نشده است؟ پيامبرشان گفت: در حقيقت ، خدا ، او را بر شما برترى داده و او را در دانش و [نيروى ]بدن بر شما برترى بخشيده است . و خداوند ، پادشاهى خود را به هر كس كه بخواهد ، مى دهد ، و خدا گشايشگر داناست)

(اى يحيى! كتاب [خدا] را به نيرو و توان بگير ، و از كودكى به او نبوّت داديم)

بحار الأنوار عن إسحاق بن عمار : سَأَلتُ أبا عَبدِ اللّه ِ عليه السلام عَن قَولِ اللّه ِ : «خُذُواْ مَآ ءَاتَيْنَـكُم بِقُوَّةٍ» أ قُوَّةٌ فِي الأَبدانِ أم قُوَّةٌ فِي القُلوبِ؟ قالَ : فيهِما جَميعا.

بحار الأنوار ـ به نقل از اسحاق بن عمّار ـ : از امام صادق عليه السلام ، درباره اين سخن خداوند پرسيدم : (آنچه را به شما داده ايم ، با نيرو و توان بگيريد) كه آيا مراد ، نيرو و توان جسمى است يا نيرو و توانِ قلب .
فرمود : «هر دو» .

رسول اللّه صلي الله عليه و آله : طوبى لِمَن أسلَمَ وكانَ عَيشُهُ كَفافا وقُواهُ سَدادا .

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : خوشا به حال آن كه اسلام آورَد و [امكاناتِ] زندگى اش به اندازه لازم باشد و نيروهايش استوار .

عنه صلي الله عليه و آله : المؤمِنُ القَوِيُ خَيرٌ وأحَبُّ إلَى اللّه ِ مِنَ المُؤمِنِ الضَّعيفِ وفي كُلٍّ خَيرٌ .

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : مؤمنِ نيرومند ، بهتر و نزد خداوند ، محبوب تر از مؤمن ناتوان است ، و در هر كدام خوبى هايى است .

عنه صلي الله عليه و آله ـ في ذِكرِ ما في صُحُفِ إبراهيمَ عليه السلام : وعَلَى العاقِلِ مالَم يَكُن مَغلوبا عَلى عَقلِهِ أن يَكونَ لَهُ ساعاتٌ : ساعَةٌ يُناجي فيها رَبَّهُ عز و جلوساعَةٌ يُحاسِبُ نَفسَهُ ، وساعَةٌ يَتَفَكَّرُ فيما صَنَعَ اللّه ُ عز و جلإلَيهِ ، وساعَةٌ يَخلو فيها بَحَظِّ نَفسِهِ مِن الحَلالِ ؛ فَإِنَّ هذِهِ السّاعَةَ عَونٌ لِتِلكَ السّاعاتِ وَاستِجمامٌ لِلقُلوبِ ، وتَوزيعٌ لَها.

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله ـ در گزارش تعاليم صحف ابراهيم ـ : بر خردمند است تا عقلش شكست نخورده ، [برنامه ]وقت هايش چنين باشد : زمانى را با پروردگار عز و جل ، راز و نياز كند ، و زمانى را به حسابرسى از خود اختصاص دهد ، و زمانى را در آنچه خداوندِ عز و جلبرايش آفريده بينديشد ، و زمانى را براى بهره بُردن از خوشى هاى حلال بگذارد؛ زيرا اين زمان ، يارى كننده ديگر زمان ها باشد و دل ها را آرام و فارغ گردانَد .

عنه صلي الله عليه و آله : يَنبَغي لِلعاقِلِ إذا كانَ عاقِلاً أن يَكونَ لَهُ أربَعُ ساعاتٍ مِنَ النَّهارِ : ساعَةٌ يُناجي فيها رَبَّهُ ، وساعَةٌ يُحاسِبُ فيها نَفسَهُ ، وساعَةٌ يَأتي أهلَ العِلمِ الَّذينَ يُبَصِّرونَهُ أمرَ دينِهِ ويَنصَحونَهُ ، وساعَةٌ يُخَلّي بَينَ نَفسِهِ ولَذَّتِها مِن أمرِ الدُّنيا فيما يَحِلُّ ويَجمُلُ.

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : بر خردمند است تا هنگامى كه عقلش پايدار است ، برنامه روزانه اش چهار بخش باشد : زمانى را به راز و نياز با پروردگار بپردازد؛ و زمانى را به حسابرسى از خود ، اختصاص دهد ؛ و زمانى نزد دانشمندان برود تا او را در كار دين ، بينا كنند و وى را اندرز دهند؛ و زمانى را به خوشى هاى حلال و زيباى دنيا اختصاص دهد .

الإمام علي عليه السلام : يارَبِّ ، يارَبِّ! قَوِّ عَلى خِدمَتِكَ جَوارِحي وَاشدُد عَلَى العَزيمَةِ جَوانِحي.

امام على عليه السلام : پروردگارا ، پروردگارا! اندام مرا بر خدمت گزارى ات نيرومند ساز و درونم را در تصميم گيرى قوى دار .

عنه عليه السلام : لِلمُؤمِنِ ثَلاثُ ساعاتٍ : فَساعَةٌ يُناجي فيها رَبَّهُ ، وساعَةٌ يَرُمُّ مَعاشَهُ ، وساعَةٌ يُخَلّي بَينَ نَفسِهِ وبَينَ لَذَّتِها فيمايَحِلُّ ويَجمُلُ.

امام على عليه السلام : [سزاوار است] مؤمن را سه زمان باشد : زمانى كه در آن با پروردگارش راز و نياز كند ؛ و زمانى كه هزينه هاى زندگى را تأمين كند ؛ و زمانى را به خوشى هاى حلال و زيبا ، اختصاص دهد .

الإمام الصادق عليه السلام : إنَّ في حِكمَةِ آلِ داوودَ : ... يَنبَغي لِلمُسلِمِ العاقِلِ أن يَكونَ لَهُ ساعَةٌ يُفضي بِها إلى عَمَلِهِ فيما بَينَهُ وبَينَ اللّه ِ عز و جل ، وساعَةٌ يُلاقي إخوانَهُ الَّذينَ يُفاوِضُهُم ويفُاوِضونَهُ في أمرِ آخِرَتِهِ ، وساعَةٌ يُخلّي بَينَ نَفسهِ ولَذّاتِها في غَيرِمُحرَّمٍ ، فَإِنَّها عَونٌ عَلى تِلكَ السّاعَتَينِ .

امام صادق عليه السلام : در حكمت آل داوود ، چنين آمده است : سزاوار است مسلمان خردمند ، زمانى را به اعمال ميان خود و خداوند ، اختصاص دهد ، و زمانى را به ديدار برادران و گفتگوى درباره امور آخرت ، اختصاص دهد ، و زمانى را با خوشى هاى حلال سپرى كند كه اين زمان ، كمك به آن دو وقت ديگر خواهد بود .

الامام الكاظم عليه السلام : اِجتَهِدوا في أن يَكونَ زَمانُكُم أربَعَ ساعاتٍ : ساعَةً لِمُناجاة اللّه ِ ، وساعَةً لأَِمرِ المَعاشِ ، وساعَةً لِمُعاشَرَةِ الإِخوانِ والثِّقاتِ الَّذينَ يُعَرِّفونَكُم عُيوبَكُم ، ويُخلِصون لَكُم فِي الباطِنِ ، وساعَةً تَخلونَ فيها لِلَذّاتِكُم في غَيرِ مُحرَّمٍ.

امام كاظم عليه السلام : تلاش كنيد زمانتان چهار بخش باشد : زمانى براى راز و نياز با خداوند؛ زمانى براى تأمين معاش؛ و زمانى براى معاشرت با برادران مورد اعتماد ، تا عيب هايتان را به شما بشناسانند و براى شما در امور پنهان ، خيرخواهى كنند؛ و زمانى براى خوشى هاى حلال .