درباره محبّت به فرزندان

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : ـ خطاب به عبداللّه بن مسعود ـ اى ابن مسعود! دلسوزى
نسبت به خانواده و فرزندانت ، نبايد تو را به نافرمانى ها[ى از خدا] و حرام ، وادار سازد ؛ چرا كه خداوند متعال مى فرمايد : «[قيامت] روزى [است] كه نه مال سود مى دهد و نه فرزندان * مگر كسى كه با دلى سالم ، نزد خدا آيد» .

سنن الترمذي ـ به نقل از ابن عبّاس ـ : وقتى كسى از ابن عبّاس درباره اين آيه پرسيد كه : «اى كسانى كه ايمان آورديد! بى گمان ، برخى از همسران و فرزندانتان ، دشمن شما هستند . پس از آنان برحذر باشيد» .
گفت : اينان ، مردانى از اهل مكّه بودند كه اسلام آوردند و خواستند نزد پيامبر صلي الله عليه و آله بيايند ؛ ولى همسران و فرزندانشان نگذاشتند كه آنان را ترك كرده ، نزد پيامبر خدا بيايند . هنگامى كه نزد پيامبر خدا آمدند ، ديدند كه مردم ، دين شناس شده اند . خواستند آنان را مجازات كنند كه خداوند عز و جل ]اين آيه را] نازل فرمود : «اى كسانى كه ايمان آورده ايد! بى گمان ، برخى از همسران و فرزندانتان دشمن شما هستند . پس از آنان برحذر باشيد» .

امام على عليه السلام ـ به يكى از يارانش ـ : همسر و فرزندانت را همه فكر و ذكر خود قرار نده ؛ چرا كه اگر همسر و فرزندانت از دوستان خدا باشند ، خداوند ، [زندگى ]دوستان خود را تباه نمى سازد و اگر از دشمنان خدا باشند ، چرا [بايد ]اهتمام و فكر و ذكر اشتغال تو به دشمنان خدا باشد؟

مستدرك الوسائل : نقل شده هنگامى كه عبّاس و زينب عليهماالسلام ، فرزندان امام على عليه السلام خردسال بودند ، امام على عليه السلامبه عبّاس فرمود : «بگو يك» . گفت : يك . فرمود : «بگو دو» . گفت : شرم دارم با زبانى كه يك گفته ام ، دو بگويم .
امام على عليه السلام ميان ديدگان او را بوسيد .سپس به زينب ، كه سمت چپ ايشان بود ، توجّه كرد و عبّاس ، سمت راست بود .
[زينب] گفت : اى پدر جان! ما را دوست مى دارى؟
فرمود : «آرى ، اى فرزندم! فرزندان ما [پاره هاى] جگر ما هستند» .
گفت : پدرجان! در قلب مؤمن ، دو محبّت ، محبّت خدا و محبّت فرزندان ، جمع نمى گردند و اگر چاره اى نباشد ، دلسوزى براى ماست و محبّت خالص براى خدا .
پس محبّت على عليه السلام به آن دو بيشتر شد .

مستدرك الوسائل : على بن ابى طالب عليه السلام پسر و دخترى داشت . پسر را در حضور دختر بوسيد . [دختر] گفت : پدرجان! او را دوست مى دارى؟
فرمود : «آرى» .
[دختر] گفت : مى پنداشتم كه كسى جز خداوند را دوست نمى دارى .
گريست و سپس فرمود : «محبّت براى خداست و دلسوزى براى فرزندان» .

امام صادق عليه السلام : پدرم عليه السلامفرمود : «به خدا سوگند ، من نسبت به يكى از فرزندانم تظاهر مى كنم و او را بر زانويم مى نشانم و بسيار به او محبّت مى كنم و بسيار از او تشكّر مى كنم . هر چند حق با فرزند ديگر من است ؛ ليكن به خاطر حفاظت كردن وى از او و ديگران ، چنين مى كنم تاكارى را كه برادران يوسف با او كردند ، اينان با وى نكنند . خداوند ، سوره يوسف را فرو نفرستاده است ، مگر نمونه اى براى آن كه برخى از ما نسبت به برخى ديگر ، حسادت نورزد ، همان گونه كه برادران يوسف بر او حسادت ورزيدند و ستم نمودند» .