1535 ـ آنچه از قدر مى باشد
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : دارو جزو تقدير است و براى هر كس كه بخواهد ، به هر اندازه كه بخواهد ، سودمند مى افتد .
كنزالعمّال : به رسول خـدا صلى الله عليه و آله عرض شد : آيا دارويى كه با آن خود را مداوا مى كنيم و دعا و تعويذى كه با آن خود را معالجه مى كنيم و چيزهاى ديگرى كه به كار مى بريم ، جلو تقدير خدا را مى گيرند ؟ پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : اينها خود جزو تقدير خدايند .
امام على عليه السلام ـ وقتى از صـفّين بـازمى گشت ،پيرمردى از او پرسيد كه آيا رفتنشان به جنگ شاميان به قضا و قدر خدا بوده است ـ : سوگند به آن كه دانه را آفريد و آدميان را به وجود آورد ، هيچ درّه اى را نپيموديم و بر هيچ تپّه اى بالا نرفتيم ، جز با قضا و قدر ... انگار تو قضا را امرى لازم و قدر را موضوعى حتمى و
گريزناپذير مى دانى (به طورى كه از تو سلب اختيار كند) . اگر چنين بود ، نويد و بيم و پاداش و كيفر معنا نداشت و گنهكار ، از سوى خدا سرزنش نمى شد و نيكوكار ، مورد ستايش او قرار نمى گرفت و سزاوارىِ نيكوكار به پاداش احسان و نيكوكاريش از بدكار بيشتر نبود . اين سخن ، سخن گروه هاى بت پرست ... و مجوس اين امّت است . خداوند ، به كارهاى خوب فرمان داده است و انسان از روى اختيار آنها را انجام مى دهد و از باب برحذر داشتن از بدى نهى كرده است ، نه به زور ، نافرمانى مى شود و نه به زور و اجبار ، اطاعت مى گردد و اختيارات خود را هم تفويض نكرده است .
ابن نباته : امير المؤمنين عليه السلام از كنار ديوار خميده اى، به طرف ديوار ديگرى رفت. به آن حضرت عرض شد : يا امير المؤمنين ! از قضاى خدا مى گريزى ؟ فرمود : از قضاى خدا به سوى قدر خداوند عز و جل مى گريزم .
