1514 ـ حفظ قرآن و ادب حفظ آن
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس كه خدا نعمت حفظ كتاب خود را به او عطا كند و آن كس گمان كند كه به ديگران نعمتى بزرگتر از اين نعمت او داده شده است، بيگمان نسبت به بزرگترين نعمت تحقير و ناسپاسى روا داشته است.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : كسى كه در اندرونش چيزى از قرآن نيست، همانند خانه اى ويران است.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خوب نيست كه فردى از شما بگويد فلان و بهمان آيه را از ياد بردم، [چنين نيست] بلكه از ياد[ش ]برده شده است. قرآن را [در ذهن خود مرور و ]يادآورى كنيد؛ زيرا سوگند به آن كه جانم در دست اوست، قرآن از سينه هاى مردان زودتر مى رهد تا شتر از زانو بندش.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اين قرآن دانان هستند كه در رحمت خدا قرار دارند و پوشيده در نور او.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اشراف و بزرگان امّت من قرآن دانان و شب زنده داران هستند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سزاوارترين مردم به خشوع داشتن نهانى و آشكار در برابر خدا، قرآن دان است. سزاوارترين مردم به نماز خواندن و روزه گرفتن در آشكار و نهان، قرآن دان است.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : براى ملازم قرآن شايسته نيست با كسى كه نسبت به او تندى كرده است، تندى كند و كسى كه در اندرونش كلام خداست، با كسى كه [نسبت به وى ]رفتار جهالت آميز مى كند، جاهلانه رفتار نمى كند.
امام صادق عليه السلام : حافظ قرآن كه به آن عمل كند،همراه فرشتگان پيغام آور ارجمند و نيكوكار است.
امام صادق عليه السلام : هر كس سوره اى از قرآن رافراموش كند، آن سوره [در بهشت ]به صورتى زيبا و درجه اى رفيع در برابرش مجسم مى شود و چون او را ببيند، گويد: تو كيستى؟ چقدر زيبايى! كاش از آنِ من بودى. جواب دهد: مرا نمى شناسى؟ من فلان و بهمان سوره هستم. اگر مرا فراموش نكرده بودى، تو را به اين مكان بالا مى آوردم.
