۱۲۵۵ ـ ناتوانى خردها از شناخت ذات خدا

امام على عليه السلام : ما از كنه عظمت تو چيزى نمى دانيم،تنهاهمين را مى دانيم كه تو زنده اى و همه چيز به تو پايدار است، نه چرت تو را مى گيرد و نه خواب. دست هيچ انديشه اى به [آستان بلند ]تو نرسد و هيچ ديده اى تو را در نيابد.

امام على عليه السلام ـ در وصف فرشتگان ـ فرمود : آنانبا همه منزلتى كه نزد تو دارند و همه وجودشان عشق به توست و با وجود فراوانى طاعتشان از تو ، و غافل نبودنشان از تو ، اگر حقيقت آنچه را از تو بر آنان پوشيده است مشاهده كنند ، بى گمان اعمال خويش را خُرد شمارند و بر خويشتن خرده گيرند و دريابند كه تو را چنان كه سزد عبادت نكرده اند و چنان كه شايسته است طاعتت ننموده اند .

امام زين العابدين عليه السلام ـ در دعا ـ گفت : خردهااز رسيدن به كنه جمال تو در ماندند و ديدگان، تاب ديدن انوار و عظمت وجه تو را نياوردند و براى خلايق راهى به سوى شناخت (ذات) خودت قرار ندادى، مگر همان درماندگى از شناختت .

امام رضا عليه السلام : كنه او، عامل جدائى ميان او وآفريدگان اوست.

امام رضا عليه السلام ـ در وصف خداوند سبحان ـ فرمود : او والاتر از آن است كه ديده اى دريابدش، يا در وهمى بگنجد، يا خردى فراچنگش آورد.