363 ـ موجبات رفتن به بهشت

قرآن:
(وَمَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصّالِحَاتِ مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَلا يُظْلَمُونَ نَقِيرا) .
(تِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتِي نُورِثُ مِنْ عِبَادِنَا مَنْ كَانَ تَقِيّا) .

«و هر كس از زن يا مرد كار شايسته كند، اگر مؤمن باشد همگى به بهشت مى روند و به قدر گودى هسته خرما در حقّ آنان ستم نمى شود».

«اين بهشتى است كه آن را به بندگان پرهيزگار خود ميراث مى دهيم».

رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : أكْثَرُ ما تَلِجُ بهِ اُمَّتي الجَنّةَ : تَقْوى اللّه ِ وحُسْنُ الخُلقِ .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : امّت من بيشتر به سبب دو چيز وارد بهشت مى شوند : خدا پروايى و خوشخويى.

عنه صلى الله عليه و آله : ثلاثٌ مَن لَقِيَ اللّه َ عزّ وجلّ بهِنَ دَخلَ الجَنّةَ مِن أيِّ بابٍ شاءَ : مَن حسنَ خُلقُهُ ، وخَشِيَ اللّه َ في المَغيبِ والمَحْضَرِ ، وتَرَكَ المِراءَ وإنْ كانَ مُحِقّا .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سه چيز است كه هر كس باآنها خداوند عز و جل را ديدار كند از هر درى كه بخواهد وارد بهشت مى شود: كسى كه خوشخو باشد، و در آشكار و نهان از خدا بترسد، و بحث و ستيزه را رها كند اگر چه حق با او باشد.

تنبيه الخواطر ـ قال رسول اللّه صلى الله عليه و آله ـ : أكُلُّكُم يُحِبُّ أنْ يَدخُلَ الجَنّةَ ؟ قالوا : نَعَم يا رسولَ اللّه ِ ، قالَ : قَصِّروا مِن الأملِ ، وثـَبِّـتوا آجالَكُم بينَ أبْصارِكُم ، واسْتَحْيوا مِن اللّه ِ حقَّ الحَياءِ .

تنبيه الخواطر : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : آيا همه شما دوست داريد به بهشت رويد؟ عرض كردند: آرى، اى رسول خدا. فرمود: آرزو را كوتاه كنيد، مرگ را در مقابل ديدگان خود قرار دهيد و از خدا چنان كه بايد شرم داريد.

رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : مَن خُتِمَ لَهُ بجِهادٍ في سَبيلِ اللّه ِولو قَدْرَ فَواقِ ناقَةٍ دَخلَ الجَنّةَ .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس به اندازه فاصله زمانى ميان دو دوشيدن شتر، جهاد در راه خدا نصيبش شود وارد بهشت مى گردد.

الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : ثلاثٌ مَن أتى اللّه َ بواحِدَهٍ مِنْهنَّ أوْجَبَ اللّه ُ لَهُ الجَنّةَ: الإنْفاقُ مِن إقْتارٍ ، والبِشْرُ لِجَميعِ العالَمِ ، والإنْصافُ مِن نَفْسِهِ .

امام صادق عليه السلام : سه كار است كه هر كس يكى از آنها را انجام دهد خداوند بهشت را بر او واجب مى گرداند: انفاق كردن در تنگدستى، خوشرويى با همه عالَم، و انصاف داشتن.