138 ـ حسين از من است و من از اويم

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : امّا حسين ، او از من است . او پسر من و زاده من است و بهترين انسانها پس از برادرش مى باشد . او امامِ مسلمانان است و مولاىِ مؤمنان و خليفه پروردگار جهانيان و ياورِ ياريخواهان و پناهِ پناهجويان و حجّت خداوند بر همه خلق او . او سرور جوانان بهشت و دروازه نجات امّت است . فرمان او فرمان من است ، و اطاعت از او اطاعت از من ، هركه از او پيروى كند از من است و هركه نافرمانى او كند از من نيست .

بحار الأنوار ـ به نقل از بَراء بن عازب ـ : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله را ديدم كه حسين را بر دوش خود سوار كرده و مى گويد: خدايا! من او را دوست دارم، تو نيز دوستش بدار.

المستدرك على الصحيحين ـ به نقل از يَعلى عامرى ـ : براى رفتن به ضيافتى كه رسول خدا صلى الله عليه و آله را به آن دعوت كرده بودند ، با آن حضرت همراه شد[م] . رسول خدا صلى الله عليه و آله پيشاپيش مردم به راه افتاد و حسين با بچه ها مشغول بازى بود . رسول خدا صلى الله عليه و آله خواست او را بگيرد اما طفل ، اين طرف وآن طرف مى دويد . پيامبر صلى الله عليه و آله شروع به خنداندن و شوخى كردن با او كرد تا اين كه حسين را گرفت و يك دستش را پشت گردن و دست ديگرش را زير چانه او گذاشت و دهان بر دهانش گذاشت و او را بوسيد و فرمود : حسين از من است و من از حسينم.خداوند دوستدار حسين را دوست بدارد! حسين يكى از اسباط (نوادگان دخترى) است .

سنن الترمذى : رسول خدا صلى الله عليه و آله حسين بن على را سوار شانه خود كرده بود . مردى گفت : پسرجان ! چه نيكو مركبى سوار شده اى . وپيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : و او چه نيكو راكبى است .