ايمنى در روز قيامت

رسول اللّه صلي الله عليه و آله : المُتَحابّونَ فِي اللّه ِ في ظِلِّ عَرشِ اللّه ِ يَومَ لا ظِلَّ إلاّ ظِلُّهُ ، يَفزَع
النّاسُ ولا يَفزَعونَ ، ويَخافُ النّاسُ ولا يَخافونَ .

رسول خدا صلي الله عليه و آله : دوستان خدايى ، در آن روزى كه سايه اى جز سايه خدا نيست ، در سايه عرش خدا هستند . مردم وحشت مى كنند؛ امّا آنان ،
وحشت نمى كنند و مردم مى هراسند؛ امّا آنان نمى هراسند .

عنه صلي الله عليه و آله : سَبعَةٌ يُظِلُّهُمُ اللّه ُ فِي ظِلِّهِ يَومَ لا ظِلَّ إلاّ ظِلُّهُ : ... ورَجُلانِ تَحابّا فِي اللّه ِ ؛ اِجتَمَعا عَلَيهِ ، وتَفَرَّقا عَلَيهِ .

رسول خدا صلي الله عليه و آله : خداوند بر هفت تن سايه مى افكند ، در روزى كه سايه اى جز سايه اش نيست : ... و دو تن كه در راه خدا با يكديگر دوستى مى كنند و بر اساس آن ، گِرد يكديگر مى آيند و از يكديگر جدا مى شوند .

عنه صلي الله عليه و آله : المُتَحابّونَ فِي اللّه ِ في ظِلِّ العَرشِ يَومَ لا ظِلَّ إلاّ ظِلُّهُ ، يَغبِطُهُم بِمَكانِهِمُ النَّبِيّونَ وَالشُّهَداءُ .

رسول خدا صلي الله عليه و آله : دوستان خدايى ، روزى كه سايه اى جز سايه خدا نيست ، در سايه عرش هستند و پيامبران و شهيدان ، به منزلت آنانْ رشك مى برند .

عنه صلي الله عليه و آله : إنَّ اللّه َ يَقولُ يَومَ القِيامَةِ : أينَ المُتَحابّونَ بِجَلالي ؟ اَليَومَ اُظِلُّهُم في ظِلّي يَومَ لا ظِلَّ إلاّ ظِلّي .

رسول خدا صلي الله عليه و آله : خداوند ، روز قيامت مى فرمايد : «آنان كه به وسيله جلال من با يكديگر دوستى كرده اند ، كجايند ؟ امروز در سايه ام بر آنان سايه مى افكنم ؛ روزى كه سايه اى جز سايه من نيست» .

عنه صلي الله عليه و آله : ما تَحابَّ رَجُلانِ فِي اللّه ِ إلاّ وَضَعَ اللّه ُ لَهُما كُرسِيّا فَاُجلِسا عَلَيهِ حَتّى يَفرُغَ اللّه ُ عز و جل مِنَ الحِسابِ .

رسول خدا صلي الله عليه و آله : هرگاه دو تن در راه خدا با يكديگر دوستى كنند ، خداوند ، برايشان كرسى اى مى نهد و آنان را بر آن مى نشانند تا خداوند عز و جل از حساب [خلق ، ]فراغت يابد .

عنه صلي الله عليه و آله ـ عِندَما سَأَلَهُ رَجُلٌ مِنَ الأَعرابِ عَن ناسٍ لَيسوا بِأَنبِياءَ ولا شُهَداءَ يَغبِطُهُمُ الأَنبِياءُ وَالشُّهَداءُ عَلى مَجالِسِهِم وقُربِهِم مِنَ اللّه ِ ـ : هُم ناسٌ مِن أفناءِ النّاسِ ونَوازِعِ القَبائِلِ ، لَم تَصِل بَينَهُم أرحامٌ مُتَقارِبَةٌ ، تَحابّوا فِي اللّه ِ عز و جل وتَصافَوا ، يَضَعُ اللّه ُ لَهُم يَومَ القِيامَةِ مَنابِرَ مِن نورٍ فَيُجلِسُهُم عَلَيها ، فَيَجعَلُ وُجوهَهُم نورا ، وثِيابَهُم نورا ، يَفزَعُ النّاسُ يَومَ القِيامَةِ ولا يَفزَعونَ ، وهُم أولِياءُ اللّه ِ الَّذينَ لا خَوفٌ عَلَيهِم ولا هُم يَحزَنونَ .

رسول خدا صلي الله عليه و آله ـ در پاسخ به سؤال مردى باديه نشين ، درباره مردمانى كه نه پيامبرند و نه شهيد ، امّا پيامبران و شهيدان ، به سبب جايگاه و منزلت نزديكشان به خداوند ، بر آنان رشك مى برند ـ : آنان ، مردمانى هستند از مردم گم نام و قبايل ناشناخته و غريب كه پيوند خويشاوندى ميانشان وجود ندارد؛ بلكه در راه خداوند عز و جلبا يكديگر دوستى ورزيده اند و با هم ، يكرنگ شده اند . خداوند ، روز قيامت ، برايشان منبرهايى از نور مى نهد و آنان را بر آنها مى نشاند و چهره هايشان را نورانى و لباس هايشان را فروزان مى سازد . روز قيامت ، مردم مى هراسند؛ امّا آنان نمى هراسند، و آنان ، اولياى خدا هستند كه نه بر آنان
ترسى است و نه اندوهگين مى شوند .