الإمام الصادق عليه السلام : أوحَى اللّه ُ عز و جل إلى ذِي القَرنَينِ : وعِزَّتي وجَلالي ، ما خَلَقت
خَلقا أحَبَّ إلَيَّ مِنَ المَعروفِ ، وسَأَجعَلُ لَهُ عَلَما ؛ فَمَن رَأَيتَني حَبَّبتُ إلَيهِ المَعروفَ وَاصطِناعَهُ،وحَبَّبتُ إلَى النّاسِ الطَّلَبَ إلَيهِ فَأَحِبَّهُ وتَوَلَّهُ ؛ فَإِنّي اُحِبُّهُ وأتَوَلاّهُ . ومَن رَأَيتَني كَرَّهُت إلَيهِ المَعروفَ ، وبَغَّضتُ إلَى النّاسِ الطَّلَبَ إلَيهِ فَأَبغِضهُ ولا تَتَوَلَّهُ ؛ فَإِنَّهُ مِن شَرِّ مَن خَلَقتُ .
امام صادق عليه السلام : خداوند عز و جل به ذوالقرنين وحى كرد : به عزّت و جلالم
سوگند، هيچ آفريده اى كه نزدم محبوب تر از كار نيك باشد، نيافريدم. از اين رو ، نشانى برايش خواهم گذاشت. پس هركه را ديدى كه كار نيك و انجام دادن آن را برايش محبوب گردانده ام و درخواست كردن از او را محبوب مردم ساخته ام، او را دوست بدار و با او دوستى كن كه من دوستش دارم و با او دوستى مى كنم؛ و هركه را ديدى كه كار نيك را ناخوشايندش ساخته ام و درخواست از او را ناخوشايند مردم گردانده ام، با او دشمنى كن و با او دوستى مكن كه او از بدترينْ آفريده هاى من است.