(قُلْ إِنْ كُنتُمْ تُحِبُّونَ اللّه َ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللّه ُ وَيَغْفِر لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَاللّه ُ غَفُورٌ رَحِيمٌ) .
امام على عليه السلام : محبوب ترينِ بندگان در نزد خداوند ، اقتدا كننده به پيامبرش و پى سپارِ راه اوست .
الإمام الصادق عليه السلام : مَن سَرَّهُ أن يَعلَمَ أنَّ اللّه َ يُحِبُّهُ فَليَعمَلْ بِطاعَةِ اللّه ِ ، وَليَتَّبِعنا ؛ ألَم يَسمَع قَولَ اللّه ِ عز و جل لِنَبِيِّهِ صلي الله عليه و آله : «قُلْ إِن كُنتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِى يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ» ؟ ! وَاللّه ِ لا يُطيعُ اللّه َ عَبدٌ أبَدا إلاّ أدخَلَ اللّه ُ عَلَيهِ فِي طاعَتِهِ اتِّباعَنا ، ولا وَاللّه ِ لا يَتَّبِعُنا عَبدٌ أبَدا إلاّ أحَبَّهُ اللّه ُ . ولا وَاللّه ِ لا يَدَعُ أحَدٌ اِتِّباعَنا أبَدا إلاّ أبغَضَنا ، ولا وَاللّه ِ لا يُبغِضُنا أحَدٌ أبَدا إلاّ عَصَى اللّه َ ، ومَن ماتَ عاصِيا للّه ِِ أخزاهُ اللّه ُ وأكَبَّهُ عَلى وَجهِهِ فِي النّارِ ، وَالحَمدُ للّه ِِ رَبِّ العالَمينَ .
امام صادق عليه السلام : كسى كه از دانستن اين كه خداوندْ دوستش مى دارد ، شادمان مى شود ، پس به فرمانبرى از خدا بپردازد و از ما پيروى كند . آيا سخن خداوند عز و جل را به پيامبرش صلي الله عليه و آلهنشنيده است : «بگو : اگر خدا را دوست داريد ، از من پيروى كنيد تا خدا شما را دوست بدارد و گناهانتان را بيامرزد» ؟ به خدا سوگند ، هيچ بنده اى از خدا فرمانبرى نمى كند ، مگر آن كه خداوند ، پيروى از ما را نيز جزو طاعتش قرار مى دهد . به خدا سوگند ، هيچ بنده اى از ما پيروى نمى كند ، مگر آن كه خداوند ، دوستش خواهد داشت . به خدا سوگند ، هيچ بنده اى پيروى از ما را فرو نمى گذارد ، مگر آن كه با ما دشمنى كرده باشد . به خدا سوگند ، هيچ كس با ما دشمنى نمى كند ، مگر آن كه از خدا نافرمانى كرده باشد ، و هركه در حال نافرمانى خدا بميرد ، خداوند ، خوارش مى كند و او را به رو در آتش مى اندازد. ستايش، ويژه پروردگار عالميان است .
بحار الأنوار عن الفضيل : قُلتُ لِأَبِي الحَسَنِ عليه السلام : أيُّ شَيءٍ أفضَلُ ما يَتَقَرَّبُ بِهِ العِبادُ إلَى اللّه ِ فيمَا افتَرَضَ عَلَيهِم؟
فَقالَ : أفضَلُ ما يَتَقَرَّبُ بِهِ العِبادُ إلَى اللّه ِ طاعَةُ اللّه ِ وطاعَةُ رَسولِهِ ، وحُبُّ اللّه ِ وحُبُّ رَسولِهِ واُولِي الأَمرِ .
بحار الأنوار ـ به نقل از فضيل ـ : به امام كاظم عليه السلامگفتم : از ميان فريضه هايى كه خداوندْ واجب ساخته است ، كدام يك بيشتر مايه تقرّب بندگان به خداوند است ؟
فرمود : «برترين چيزى كه بندگان با آن به خداوندْ تقرب مى جويند ،
فرمانبرى از خدا و پيامبرش و دوستىِ خدا و پيامبرش و اولوالأمر است» .
الإمام عليّ عليه السلام ـ في خطبة الوسيلة ـ : قالَ تَبارَكَ وتَعالى فِي التَّحريضِ عَلَى اتِّباعِهِ وَالتَّرغيبِ فِي تَصديقِهِ وَالقَبولِ لِدَعوَتِهِ : «قُلْ إِن كُنتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِى يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ» فَاتِّباعُهُ صلي الله عليه و آله محبّة اللّه ورِضاهُ غفرانُ الذُّنوبِ وكَمالُ الفَوزِ ووُجوبُ الجَنَّةِ .
امام على عليه السلام ـ در خطبه معروف به «وسيله» ـ : خداوند متعال در مقام تشويق و ترغيب به تصديقش و پذيرش دعوتش مى فرمايد : «بگو : اگر خدا را دوست مى داريد ، از من پيروى كنيد ، تا خدا دوستتان بدارد و گناهانتان را بيامرزد» . پس پيروى از او ، [موجب] دوستىِ خداست و رضايتش ، [موجب ]آمرزش گناهان و رستگارى كامل و واجب شدن بهشت.