(وَ قَالَ نِسْوَةٌ فِى الْمَدِينَةِ امْرَأَتُ الْعَزِيزِ تُرَ وِدُ فَتَـاهَا عَن نَّفْسِهِ قَدْ شَغَفَهَا حُبًّا إِنَّا لَنَرَاهَا فِى ضَلَـلٍ مُّبِينٍ * فَلَمَّا سَمِعَتْ بِمَكْرِهِنَّ أَرْسَلَتْ إِلَيْهِنَّ وَأَعْتَدَتْ لَهُنَّ مُتَّكَـئا وَ ءَاتَتْ كُلَّ وَ حِدَةٍ مِّنْهُنَّ سِكِّينًا وَقَالَتِ اخْرُجْ عَلَيْهِنَّ فَلَمَّا رَأَيْنَهُو أَكْبَرْنَهُو وَ قَطَّعْنَ أَيْدِيَهُنَّ وَ قُلْنَ حَـشَ لِلَّهِ مَا هَـذَا بَشَرًا إِنْ هَـذَآ إِلاَّ مَلَكٌ كَرِيمٌ ) .
امام باقر عليه السلام ـ در تفسير «شيفته او شده است» ـ : عشق به يوسف ، آن زن را از مردم ، محجوب ساخت و در نتيجه ، جز به او (يوسف) نمى انديشيد .
رسول اللّه صلي الله عليه و آله : لا تَستَشيروا أهلَ العِشقِ ؛ فَلَيسَ لَهُم رَأيٌ ، وإنَّ قُلوبَهُم مُحتَرِقَةٌ ، وفِكَرَهُم مُتَواصِلَةٌ ، وعُقولَهُم سالِبَةٌ .
رسول خدا صلي الله عليه و آله : با عاشقان ، مشورت مكنيد كه آنان را رأيى نيست ؛ دل هايشان سوخته است و انديشه هاشان مشوّش و خردهايشان گرفته شده.
الإمام عليّ عليه السلام : مَن عَشِقَ شَيئا أعشى (أعمى) بَصَرَهُ ، وأمرَضَ قَلبَهُ ، فَهُوَ يَنظُرُ بِعَينٍ غَيرِ صَحيحَةٍ ، ويَسمَعُ بِاُذُنٍ غَيرِ سَميعَةٍ ، قَد خَرَقَتِ الشَّهَواتُ عَقلَهُ ، وأماتَتِ الدُّنيا قَلبَهُ ، ووَلِهَت عَلَيها نَفسُهُ ، فَهُوَ عَبدٌ لَها ولِمَن في يَدَيهِ شَيءٌ مِنها ، حَيثُما زالَت زالَ إلَيها ، وحَيثُما أقبَلَت أقبَلَ عَلَيها ، لا يَنزَجِرُ مِنَ اللّه ِ بِزاجِرٍ ، ولا يَتَّعِظُ مِنهُ بِواعِظٍ ، وهُوَ يَرَى المَأخوذينَ عَلَى الغِرَّةِ .
امام على عليه السلام : هركه عاشق چيزى شود ، [آن چيز ، ]ديده اش را كم سو (نابينا) و دلش را بيمار مى كند . در نتيجه ، او با چشمى نادرست مى نگرد و با گوشى ناشنوا مى شنود . شهوت ها [پرده] خردش را دريده اند و دنيا ، دلش را ميرانده و جانش شيفته آن شده است . پس او بنده دنيا و بنده كسى است كه از آن ، بهره اى دارد و [دنيا ]به هر جا رفت ، او نيز مى رود و به هر سو روى آورد ، او نيز روى مى آورد . در پىِ هيچ يك از فرمان هاى بازدارنده خدا باز نمى ايستد و از هيچ پند دهنده از جانب او پند نمى گيرد ، حال آن كه خود ، كسانى را كه مرگ ، بى خبر ، گرفتارشان ساخته است ، مى بيند .
عنه عليه السلام ـ فِي الحِكَمِ المَنسوبَةِ إلَيهِ ـ : ثَلاثَةُ أشياءَ لا دَوامَ لَها : المالُ في يَدِ المُبَذِّرِ ، وسَحابَةُ الصَّيفِ ، وغَضَبُ العاشِقِ .
امام على عليه السلام : ـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ : سه چيز ، ناپايدار است : مال در دست گشاده دست ، ابر تابستانى و خشم عاشق !