الف ـ گواهىِ دل

امام على عليه السلام : از دل ها درباره دوستى ها بپرسيد ، كه گواهانى رشوه ناپذيرند .

امام على عليه السلام ـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ : هرگاه درباره دوستى كسى شك كردى ، از دل خود درباره او بپرس .

امام باقر عليه السلام : ميزانِ دوستى [خود] را در دل برادرت ، از دوستى اى كه در دلت نسبت به او دارى ، بشناس .

الكافى ـ به نقل از صالح بن حَكَم ـ : شنيدم مردى از امام صادق عليه السلاممى پرسيد : كسى مى گويد كه دوستت دارم . من از كجا بدانم كه [واقعا ]دوستم دارد ؟
امام پاسخ داد : «دلت را بيازماى . اگر دوستش داشتى ، او نيز تو را دوست دارد» .

امام صادق عليه السلام : به دل خود بنگر . هرگاه دوستت را ناپسند داشت ، بى گمان ، يكى از شما [زمينه دشمنى را ]پديد آورده است .

الكافى ـ به نقل از مَسعَدة بن اليَسَع ـ : به امام صادق عليه السلام گفتم : به خدا سوگند ، دوستت دارم .
حضرت ، اندكى سر به زير انداخت . سپس سرش را برداشت و فرمود : «اى ابو بُشر ! راست مى گويى. از دلت درباره جايگاه دوستى ات در دلم بپرس كه دلم ، از جايگاه دوستى ام در دلت باخبرم ساخت» .

المحاسن ـ به نقل از عبيداللّه بن اسحاق مدائنى ـ : به امام موسى كاظم عليه السلامگفتم : يكى از عامّه مردم ، مرا مى بيند و به خدا سوگند مى خورد كه مرا دوست دارد . آيا من نيز به خدا سوگند بخورم كه او راست مى گويد ؟
حضرت فرمود : «دلت را بيازماى . اگر دوستش داشتى ، پس سوگند بخور ، وگرنه ، نه» .

عيون أخبار الرضا عليه السلام ـ به نقل از حسن بن جَهْم ـ : از امام رضا عليه السلام پرسيدم : فدايت گردم ! خوش دارم بدانم كه نزدت چه جايگاهى دارم .
حضرت فرمود : «نگاه كن كه من چه جايگاهى نزدت دارم [كه جايگاه تو در نزد من نيز مانند آن است]» .

الكافى ـ به نقل از حسن بن جَهْم ـ : به امام رضا عليه السلامگفتم : مرا از دعا فراموش مكن .
حضرت فرمود : «گمان مى كنى كه من فراموشت مى كنم ؟».
اندكى در خودم انديشيدم و با خود گفتم : او براى شيعيانش دعا مى كند و من نيز از شيعيانش هستم . آن گاه گفتم : نه ، فراموشم نمى كنى .
فرمود : «از كجا فهميدى ؟» .
گفتم : من از شيعيانت هستم و تو برايشان دعا مى كنى .
فرمود : «آيا متوجّه چيز ديگرى جز اين شدى ؟».
گفتم : نه .
فرمود : «هرگاه خواستى بدانى كه نزد من چه جايگاهى دارى ، ببين من نزدت چه جايگاهى دارم» .

امام هادى عليه السلام ـ به متوكّل عبّاسى ـ : صفاى دوستى را از آن كه دوستى اش را برآشفتى ، مخواه . وفادارى از آن كه به او نيرنگ زدى ، مطلب ، و خيرخواهى را از آن كه بدگمانى ات را متوجّه او كردى ، مجو ؛ چرا كه دل ديگرى نسبت به تو ، همچون دل تو نسبت به اوست .