الإمام الباقر عليه السلام :كانَ فيما وَعَظَ بِهِ لُقمانُ ابنَهُ أن قالَ : ... يا بُنَيَّ ، لا تُرِ النّاسَ أنَّكَ تَخشَى اللّه َ وقَلبُكَ فاجِرٌ .
امام باقر عليه السلام :در موعظه هاى لقمان به پسرش هست كه گفت: « . . . اى پسرم! به مردم ، چنين نشان نده كه از خدا مى ترسى ، در حالى كه دلت گنهكار است» .
الإمام الصادق عليه السلام :قالَ لُقمانُ لاِبنِهِ : يا بُنَيَّ ، لِكُلِّ شَيءٍ عَلامَةٌ يُعرَفُ بِها ويُشهَدُ عَلَيها ... ولِلمُرائي ثَلاثُ عَلاماتٍ : يَكسَلُ إذا كانَ وَحدَهُ ، ويَنشَطُ إذا كانَ النّاسُ عَندَهُ ، ويَتَعَرَّضُ في كُلِّ أمرٍ لِلمَحمَدَةِ .
امام صادق عليه السلام :لقمان به پسرش گفت: «اى پسرم! هر چيز نشانه اى دارد كه بدان شناخته مى شود و بر اساس آن، گواهى مى گردد... رياكار نيز سه نشانه دارد: هر گاه تنها باشد، كسل است، و هر گاه پيش مردم باشد ، شاد است، و هر كارى را كه در آن ستايش باشد ، انجام مى دهد».
اعتقاد أهل السنة عن الحسن :في وَصِيَّةِ لُقمانَ لاِبنِهِ ، قالَ : يا بُنَيَّ ، إذا صُمتَ فَاغسِل وَجهَكَ ، وَادَّهِن رَأسَكَ ، وَارفَع صَوتَكَ فِي المَلَأِ كَي لا يَعلَموا أنَّكَ صائِمٌ ، ولا تُراءِ النَّاسَ بِصَومِكَ وصَلاتِكَ فَتَهدِمَ بُنيانَكَ وتَغُرَّ غَيرَكَ ؛ فَإِنَّ الَّذي يَعمَلُ للّه ِِ فِي السِّرِّ يُجزيهِ فِي العَلانِيَةِ ويَرفَعُ دَرَجاتِهِ فِي الآخِرَةِ وَالخُلودَ في دارِهِ وَالنَّظَرَ في وَجهِهِ مُرافَقَةَ أنبِيائِهِ .
اعتقاد أهل السنة ـ به نقل از حسن ـ : در سفارش لقمان به پسرش است كه گفت: «اى پسرم! هر گاه روزه گرفتى، رويت را بشوى و سرت را روغن بمال و صدايت را در بين مردم بلند كن تا ندانند كه روزه اى، و روزه و نمازت را به مردم نشان نده كه هم بنيان خود را نابود مى كنى و هم ديگرى را گول مى زنى. همانا كسى كه پنهانى براى خدا كارى مى كند ، خداوند آشكارا به او پاداش مى دهد و درجاتش را در آخرت بالا مى برد و همسان پيامبران، در بهشتْ جاودانه است و به وجه اللّه نظر مى كند».
مسند ابن الجعد عن محمّد بن واسع :إنَّ لُقمانَ عليه السلام كانَ يَقولُ لاِبنِهِ : يا بُنَيَّ ، اِتَّقِ اللّه َ ولا تُرِ النّاسَ أنَّكَ تَخشَى اللّه َ لِيُكرِموكَ وقَلبُكَ فاجِرٌ .
مسند ابن الجعد ـ به نقل از محمّد بن واسع ـ : لقمان ، همواره به پسرش مى گفت: «اى پسرم! از خدا بترس و خداترسى ات را به مردم نشان نده تا به خاطر آن ، تو را بزرگ بدارند، در حالى كه در دل گنهكارى».