«فَأَمَّا مَن طَغَى * وَ ءَاثَرَ الْحَيَوةَ الدُّنْيَا * فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِىَ الْمَأْوَى » .
وَالعَلانِيَةِ ... فَإِنَّ اللّه َ تَعالى يَقولُ : «وَ لِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ» . ولا تُؤثِرَنَّ الحَياةَ الدُّنيا عَلَى الآخِرَةِ بِاللَّذّاتِ وَالشَّهَواتِ؛ فَإِنَّهُ تَعالى يَقولُ في كِتابِهِ : «فَأَمَّا مَن طَغَى * وَ ءَاثَرَ الْحَيَوةَ الدُّنْيَا * فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِىَ الْمَأْوَى» يَعنِي الدُّنيا المَلعونَةَ ، وَالمَلعونَ ما فيها إلاّ ما كانَ لِلّهِ .
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله ـ در سفارش هايش به ابن مسعود ـ : اى پسر مسعود! ... در نهان و آشكار از خدا بترس ... ؛ زيرا كه خداى متعال مى فرمايد : «و براى كسى كه
از مقام پروردگارش بترسد ، دو بهشت است» و با در پيش گرفتن لذّات و شهوات ، زندگى دنيا را بر آخرت برمگزين ؛ زيرا كه خداى متعال در كتابش مى فرمايد : «و امّا هر كه طغيان كرد ، و زندگى دنيوى را برگزيد ، پس ، جايگاه او همان آتش است» . مقصود ، دنياى لعنت شده است . هر آنچه در دنياست ، لعنت شده است ، مگر آنچه براى خدا باشد.
امام على عليه السلام : فزونى دنيا ، آخرت را تباه مى كند.
امام على عليه السلام : كسى كه به دنيا رضايت بدهد ، آخرت از دستش مى رود.
امام على عليه السلام : كسى كه دنيا مقصود او باشد ، به آخرت دست نمى يابد.
امام على عليه السلام : آنچه بر دنيا بيفزايد ، از آخرت مى كاهد .
امام على عليه السلام : شيرينى دنيا ، موجب تلخى آخرت و بدىِ عاقبت مى شود.