«وَ مَنْ أَرَادَ الآخِرَةَ وَ سَعَى لَهَا سَعْيَهَا وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَأُوْلَـئِكَ كَانَ سَعْيُهُم مَّشْكُورًا » .
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : همّت خود را آخرتْ قرار دهيد ؛ آخرتى كه در آن ، پاداش كسى كه مورد رضايت [الهى [است ، پايان نمى يابد و كيفر (مجازات) شخصى كه مورد خشم [خداوند] است ، قطع نمى گردد.
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : آخرتتان را وجهه همّت خود ، و تلاشتان را براى محلّ استقرار [هميشگى]تان قرار دهيد .
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : به خدا كه زندگى اى جز زندگى آخرت نيست .
صحيح البخاري عن أنس ـ في أحداثِ غَزوَةِ الخَندَقِ ـ : جَعَلَ المُهاجِرونَ وَالأَنصارُ يَحفِرونَ الخَندَقَ حَولَ المَدينَةِ ، ويَنقُلونَ التُّرابَ عَلى مُتونِهِم وهُم يَقولونَ :
قالَ : يَقولُ النَّبِي صلي الله عليه و آله وهُوَ يُجيبُهُم : «اللّهُمَّ إنَّهُ لا خَيرَ إلاّ خَيرُ الآخِرَه ، فَبارِك لِلأَنصارِ وَالمُهاجِرَه».
صحيح البخارى ـ به نقل از اَنَس ، در رويدادهاى جنگ خندق ـ : مهاجران و انصار ، شروع به كندن خندق بر گرد مدينه كردند و خاك آن را بر پشت خود مى بردند و در همان حال ، اين بيت را مى خواندند :
الإمام عليّ عليه السلام : إنَّ الدُّنيا دَنِيَّةٌ خُلِقَت لِلفَناءِ ، وَالخَيرُ خَيرُ الآخِرَةِ ، فَإِنَّها خُلِقَت لِلبَقاءِ.
امام على عليه السلام : دنيا پَست است و براى نيست شدن آفريده شده است . و خير ، خير آخرت است ؛ زيرا كه آخرت براى ماندگارى آفريده شده است.
امام على عليه السلام : شما به سوى آخرت ره سپاريد و به پيشگاه خداوند بُرده مى شويد.
عنه عليه السلام : إنَّمَا الحازِمُ مَن كانَ بِنَفسِهِ كُلُّ شُغلِهِ ، ولِدينِهِ كُلُّ هَمِّهِ ، ولاِآخِرَتِهِ كُلُّ جِدِّهِ.
امام على عليه السلام : دورانديش واقعى ، كسى است كه تمام مشغوليتش به [اصلاح [نفْسش ، تمام همّتش براى دينش ، و تمام تلاشش براى آخرتش باشد .
امام على عليه السلام : همّ و غم مؤمن ، براى آخرتش است و تمام كوشش او براى بازگشتگاهش است .
عنه عليه السلام : إنَّكُم إلَى الاِهتِمامِ بِما يَصحَبُكُم إلَى الآخِرَةِ أحوَجُ مِنكُم إلى كُلِّ ما يَصحَبُكُم مِنَ الدُّنيا.
امام على عليه السلام : شما به اهتمام ورزيدن به آنچه تا آخرت همراهتان است ، نيازمندتريد تا به آنچه در دنيا با شماست.
امام على عليه السلام : همّت و تلاشت را براى آخرتت قرار بده.
عنه عليه السلام : اِجعَل هَمَّكَ لاِآخِرَتِكَ وحُزنَكَ عَلى نَفسِكَ ؛ فَكَم مِن حَزينٍ وَفَدَ بِهِ حُزنُهُ عَلى سُرورِ الأَبَدِ ، وكَم مِن مَهمومٍ أدرَكَ أمَلَهُ.
امام على عليه السلام : همّت خود را متوجّه آخرتت كن و اندوهت را بر خودت قرار ده ؛ زيرا بسا اندوهناكى كه اندوهش ، او را به شادى ابد رسانْد و بسا [دلواپس و [غم زده اى كه به آرزوى خود رسيد.
عنه عليه السلام ـ في خُطبَةٍ لَهُ ـ : أمّا بَعدُ ؛ فَإِنَّ الدُّنيا أدبَرَت وآذَ نَت بِوَداعٍ ، وإنَّ الآخِرَةَ قَد أقبَلَت وأشرَفَت بِاطِّلاعٍ ، ألا وإنَّ اليَومَ المِضمارُ وغَدا السِّباقُ ... ألا وإنَّكُم في أيّامِ أمَلٍ مِن وَرائِهِ أجَلٌ ... فَمَن عَمِلَ في أيّام أمَلِهِ قَبلَ حُضورِ أجَلِهِ ؛ فَقَد نَفَعَهُ عَمَلُهُ و لَم يَضرُرهُ أجَلُهُ ، ومَن قَصَّرَ في أيّامِ أمَلِهِ قَبلَ حُضورِ أجَلِهِ ؛ فَقَد خَسِرَ عَمَلَهُ وضَرَّهُ أجَلُهُ.
امام على عليه السلام : ـ در يكى از خطبه هايش ـ دنيا پشت نموده و اعلام بدرود كرده است و آخرت ، روى آورده و در آستانه ورود است . بدانيد كه امروز ، روز آماده شدن است و فردا هنگام مسابقه ... . بدانيد كه شما در روزهاى اميد و آرزويى هستيد كه از پس آن ، مرگ است ... . پس ، هر كه در روزهاى اميدوارى اش ، پيش از آن كه مرگش فرا رسد ، كار كند ، كارش او را سود مى بخشد و مُردنش او را زيان نمى رساند ، و هر كس در ايّام اميدوارى اش ، پيش از فرا رسيدن اَجَلش ، كوتاهى ورزد ، زيانكار مى شود و مرگش به او زيان مى رساند.
عنه عليه السلام : أعرِضوا عَن كُلِّ عَمَلٍ بِكُم غِنىً عَنهُ ، وَاشغَلوا أنفُسَكُم مِن أمرِ الآخِرَةِ بِما لابُدَّ لَكُم مِنهُ.
امام على عليه السلام : از هر كارى كه شما را بدان نيازى نيست ، روى بگردانيد و از كار آخرت ، به آنچه شما را گزيرى از آن نيست ، بپردازيد.
عنه عليه السلام ـ في قَولِ اللّه : «وَ لاَ تَنسَ نَصِيبَكَ مِنَ الدُّنْيَا» ـ : لا تَنسَ صِحَّتَكَ وقُوَّتَكَ وفَراغَكَ وشَبابَكَ ونَشاطَكَ أن تَطلُبَ بِهَا الآخِرَةَ.
امام على عليه السلام : ـ درباره آيه شريف «و بهره ات را از دنيا ، فراموش مكن» ـ : بهره گيرى از تن درستى و توانايى و فراغت و جوانى و نيرويت را در راه تحصيل آخرت ، فراموش مكن .
امام على عليه السلام : از دنيايت براى آخرتت سهمى قرار بده.
امام على عليه السلام : خوشا به حال كسى كه موفّق به طاعت خداوند شود و اخلاقش نيكو گردد و كار آخرتش را پاس بدارد!
عنه عليه السلام : إنَّ أفضَلَ النّاسِ عِندَ اللّه ِ مَن أحيا عَقلَهُ ، وأماتَ شَهوَتَهُ ، وأتعَبَ نَفسَهُ لِصَلاحِ آخِرَتِهِ.
امام على عليه السلام : برترينِ مردم در نزد خداوند ، كسى است كه خِرَدش را زنده گرداند و شهوتش را بميراند و براى اصلاح آخرتش ، خود را به زحمت اندازد.
امام على عليه السلام : با بدنت در دنيا باش و با قلبت در آخرت.
عنه عليه السلام ـ فِي الحِكَمِ المَنسوبَةِ إلَيهِ ـ : الَّذي يَستَحِقُّ اسمَ السَّعادَةِ عَلَى الحَقيقَةِ سَعادَةُ الآخِرَةِ ، وهِيَ أربَعَةُ أنواعٍ : بَقاءٌ بِلا فَناءٍ ، وعِلمٌ بِلا جَهلٍ ، وقُدرَةٌ بِلا عَجزٍ ، وغِنىً بِلا فَقرٍ.
امام على عليه السلام ـ در گفتارهاى كوتاه منسوب به ايشان ـ : آنچه حقيقتا سزاوار نام سعادت است ، سعادت آخرت است و آن ، چهار نوع است : ماندگارى اى كه فنا ندارد ، علمى كه با جهل همراه نيست ، قدرتى كه با عجز همراه نيست ، و توانگرى اى كه با فقر همراه نيست.
الإمام زين العابدين عليه السلام ـ مُخاطِبا أصحابَهُ يَوما ـ : إخواني ، اُوصيكُم بِدارِ الآخِرَةِ ، ولا اُوصيكُم بِدارِ الدُّنيا؛ فَإِنَّكُم عَلَيها حَريصونَ وبِها مُتَمَسِّكونَ.
امام زين العابدين عليه السلام ـ روزى ، خطاب به يارانش ـ : برادرانم! من شما را به سراى آخرت سفارش مى كنم . و به سراى دنيا سفارشتان نمى كنم ؛ زيرا كه شما [خود به خود [به دنيا حريص هستيد و به آن پايبنديد .
الإمام الصادق عليه السلام ـ في وَصِيَّتِهِ لابنِ جُندَبٍ ـ : يَا بنَ جُندَبٍ ، الخَيرُ كُلُّهُ أمامَكَ ، وإنَّ الشَّرَّ كُلَّهُ أمامَكَ ، ولَن تَرَى الخَيرَ وَالشَّرَّ إلاّ بَعدَ الآخِرَةِ؛ لاِءنَّ اللّه َ ـ جَلَّ وعَزَّ ـ جَعَلَ الخَيرَ كُلَّهُ فِي الجَنَّةِ ، وَالشَّرَّ كُلَّهُ فِي النّارِ ؛ لاِءَنـَّهُما الباقِيانِ .
امام صادق عليه السلام ـ در وصيّتش به پسر جندب ـ : اى پسر جندب ، همه خوبى ، فرا روى توست و همه بدى نيز فراروىِ توست و تو خوب و بد را جز پس از آخرت نمى بينى ؛ زيرا كه خداوند تمام خوب را در بهشت ، و تمام بد را در جهنّم قرار داد ؛ چرا كه اين دو ، ماندگارند.