بر آنچه از دست داده ايد ، افسوس نخوريد و براى آنچه [ خداوند ]به شما داده است ، شادمانى نكنيد

امام صادق عليه السلام : چون سر حسين بن على عليهماالسلام را نزد يزيد ـ كه لعنت خدا بر او
باد ـ بردند و على بن الحسين عليهماالسلام را نيز آوردند... ، يزيد گفت: اى على بن الحسين! «و هر مصيبتى كه به شما مى رسد ، به سبب اعمال خودتان است» !
على بن الحسين عليهماالسلام فرمود: «هرگز! اين آيه در باره ما نازل نشد؛ بلكه درباره ما اين آيه ديگر نازل شده است: «هيچ مصيبتى ، نه در زمين و نه در نفْس هاى شما [ به شما ] نمى رسد ، مگر آن كه پيش از اين كه آن را پديد آوريم، در كتابى است ، و البته اين كار ، براى خدا آسان است ، تا بر آنچه از دست شما رفته ، اندوهگين نشويد و به سبب آنچه به شما داده است ، شادمانى نكنيد . و خدا هيچ خودپسند فخرفروشى را دوست ندارد» . ما ، كسانى هستيم كه براى آنچه از دست مى دهيم ، افسوس نمى خوريم و براى آنچه به ما مى رسد ، شادمانى نمى كنيم».

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : هر كه براى از دست دادن چيزى از دنيا افسوس خورد ، به فاصله يك ماه راه ، به آتش نزديك مى شود.

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : هر كه براى از دست دادن چيزى از دنيا افسوس خورد ، به اندازه مسافت هزار سال راه ، به آتش نزديك شده است؛ و هر كه براى از دست دادن چيزى از آخرتش افسوس خورد ، به اندازه مسافت هزار سال راه ، به بهشت نزديك شده است.

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : هر كه براى دنيا غمگين شود ، از پروردگار متعال خود ، خشمگين شده است.

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : دنيا از هيچ كس گرفته نشد ، مگر آن كه خير او در آن بود.

امام على عليه السلام : هر كه براى دنيا اندوهناك شود، در واقع، از قضاى خداوندخشمگين شده است.

امام على عليه السلام : مبادا يكى از شما براى آنچه از دنيا به او نرسيده است ، مانند كنيزان ، زار بزند!

امام على عليه السلام ـ در نامه اش به ابن عبّاس ـ : آنچه را از دنيا از دستت رفته است ، رها كن و زياد برايش غم مخور.

امام على عليه السلام : هر وقت چيزى از دنيا را از دست دادى ، در واقع ، غنيمتى است [ كه آن را به دست آورده اى ].

امام على عليه السلام : ـ در نامه اش به عبد اللّه ابن عبّاس ، و عبد اللّه مى گفت «بعد از سخن پيامبر خدا ، از هيچ سخنى به اندازه اين سخن ، بهره نبردم» ـ : امّا بعد؛ آدمى گاه ، از رسيدن به چيزى شادمان مى شود كه حتماً به او مى رسيده است، و از نرسيدن به چيزى ناراحت مى شود كه هرگز به آن دست نمى يافت. پس، شادمانى تو ، بايد براى رسيدن به چيزى باشد كه به آخرتت مربوط مى شود، و اندوهت نيز بايد براى از دست دادن چيزى از آخرتت باشد. براى آنچه از دنيايت به دست آورده اى ، زياد شاد مشو، و براى آنچه از آن از دست داده اى ، ناراحتى و بى تابى مكن؛ بلكه بايد غمت ، براى پس از مرگ باشد.

امام على عليه السلام : ـ در نامه اش به ابن عبّاس ، به روايتى ديگر ـ امّا بعد؛ آدمى از رسيدن به چيزى شاد مى شود كه برايش از دست رفتنى نيست ، و براى [نداشتن [چيزى غم مى خورد كه هرگز به آن نمى رسد. پس، نبايد بهترين چيز در نزد تو از دنيايت ، رسيدن به لذّتى و يا گرفتن انتقامى باشد؛ بلكه بايد خاموش ساختن باطلى و يا زنده ساختن حقّى باشد . و بايد خوش حالى ات براى چيزى باشد كه [براى فردايت [پيش فرستاده اى، و افسوست به خاطر چيزى باشد كه به جا گذاشته اى تا ديگرى بهره مند گردد [ و تو حسابش را پس بدهى ]، و غمت براى پس از مرگ باشد.

امام على عليه السلام : ـ در نامه اش به معاويه ـ از دنيا بر حذر باش؛ چرا كه رسيدن به هيچ چيز دنيا ، جاى شادى ندارد.

امام زين العابدين عليه السلام : خدايا! بر محمّد و آل او درود فرست، و مرا در همه حال به تمجيد و ستايشت و سپاس گزارى از خودت بگمار تا براى آنچه از دنيا به من داده اى ، شادمان نگردم، و براى آنچه از دنيا به من نداده اى ، اندوهگين نشوم.

نثر الدرّ: على بن الحسين عليهماالسلام گدايى را ديد كه مى گريد . فرمود: «اگر [همه [دنيا در دست اين مرد بود و از دستش مى افتاد ، سزاوارش نبود كه براى آن بگريد».

امام زين العابدين عليه السلام : بار خدايا! مرا دوستدار همنشينى با فقيران گردان، و كمكم كن كه در همنشينى با آنان خوب شكيبايى كنم، و آنچه را از متاع دنياى فانى از من دريغ كرده اى ، در گنجينه هاى جاويدانت برايم اندوخته كن.

امام صادق عليه السلام : از جمله پندهاى لقمان به فرزندش ، اين بود كه: «فرزندم!... براى از دست دادن چيزى از دنيا افسوس مخور؛ چرا كه اندكِ دنيا بقايش دوام ندارد، و بسيارِ آن ، خالى از رنج نيست».

امام رضا عليه السلام : عيسى بن مريم ـ كه درودهاى خداوند بر او باد به حواريان گفت : «اى بنى اسرائيل! براى از دست دادن چيزى از دنيا افسوس مخوريد، چنان كه دنياپرستان هر گاه به دنيايشان مى رسند ، براى از دست دادن چيزى از دينشان افسوس نمى خورند».