رسول اللّه صلي الله عليه و آله : إنَّ اللّه َ ـ تَبارَكَ وتَعالى ـ ناجى موسى عليه السلام فَكانَ فيما ناجاهُ أن قالَ : يا موسى . . . أمَّا الزّاهِدونَ فِي الدُّنيا ، فَإِنّي أمنَحُهُم جَنَّتي يَتَبَوَّؤونَ مِنها حَيثُ شاؤوا .
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : خداوند ـ تبارك و تعالى ـ با موسى عليه السلام به نجوا پرداخت و از جمله نجواهايش اين بود كه گفت: «اى موسى!... من بهشت خويش را تقديم زاهدانِ در دنيا مى كنم و در هر كجاى آن كه مى خواهند ، ساكن شوند».
امام على عليه السلام : هر كه چشم از دنيا بپوشد ، چشمش به بهشت برين روشن مى گردد.
امام على عليه السلام : از دنيا روى بگردان تا در بهشت برين ساكن شوى.
امام على عليه السلام : هر كه دل از دنيا بر نكند ، او را در بهشت برين سهمى نيست.
امام على عليه السلام : هر كه در دنيا زهد بورزد ، ديده اش به پاداش خداوندروشن مى گردد.
الإمام الباقر عليه السلام : كانَ فيما ناجى بِهِ اللّه ُ موسى عليه السلام عَلَى الطّور : أن يا موسى . . . أمَّا المُتَقَرِّبونَ إلَيَّ بِالزُّهدِ فِي الدُّنيا ، فَإِنّي أمنَحُهُم الجَنَّةَ بِحَذافيرِها يَتَبَوَّؤونَ مِنها حَيثُ يَشاؤونَ .
امام باقر عليه السلام : از نجواهاى خداوند با موسى عليه السلام بر فراز كوه طور ، اين بود كه: «اى موسى!... به آنان كه با زهدورزى در دنيا خود را مقرّب من مى سازند ، همه بهشت را عطا مى كنم و در هر كجاى آن كه بخواهند ، جاى مى گيرند».
الإمام الصادق عليه السلام ـ في وَصِيَّتِهِ لِعَبدِ اللّه ِ بنِ جُندَبٍ ـ : يَابنَ جُندَب ، إن أحبَبتَ أن تُجاوِرَ الجَليلَ في دارِهِ ، وتَسكُنَ الفِردوسَ في جِوارِهِ ، فَلتَهُن عَلَيكَ الدُّنيا ، وَاجعَلِ المَوتَ نُصبَ عَينِكَ ، ولا تَدَّخِر شَيئا لِغَدٍ ، وَاعلَم أنَّ لَكَ ما قَدَّمتَ وعَلَيكَ ما أخَّرتَ .
امام صادق عليه السلام ـ در توصيه هايش به عبد اللّه بن جُندَب ـ : اى پسر جندب! اگر دوست دارى كه همجوار خداوندِ باشُكوه در سرايش گردى، و در بهشت در همسايگىِ او ساكن شوى ، بايد دنيا در نظرت خوار باشد، و [ نيز ] مرگ را در برابر چشمت قرار بده ، و چيزى براى فردايت پس انداز مكن، و بدان كه آنچه را [براى قيامتت] پيش بفرستى ، همان از آنِ توست و آنچه بر جاى بگذارى ، به زيان توست.