د ز د ى
قالَ لُقمانُ :
يا بُنَىَّ،... إنّ السّارِقَ اِذا سَرَقَ حَبَسَهُ اللّه ُ مِن رِزْقِهِ وَ كَانَ عَلَيْهِ إثْمُهُ، وَ لَوْ صَبَرَ لَنالَ ذلِكَ، وَ جاءَهُ مِنْ وَجْهِهِ.
لقمان حکيم:فرزندم! دزد، هر گاه دزدى مى كند، خداوند او را از روزى باز مى دارد و گناهش بر خود اوست و اگر شكيبا باشد روزى به سوى او بيايد.
به گاه فقر توانگر نماى همت باش
كه گرچه هيچ ندارى، بزرگ دارندت
نه آنكه با همه هستى شوى ضعيف مزاج
كه گر شوى تو چو قارون، گدا شمارندت
(ابن يمين)
كه گرچه هيچ ندارى، بزرگ دارندت
نه آنكه با همه هستى شوى ضعيف مزاج
كه گر شوى تو چو قارون، گدا شمارندت
(ابن يمين)