خودخواهى و ديگرخواهى
قالَ عَلىّ عليه السلام:
اِجْعَلْ نَفْسَكَ ميزاناً فَيما بَيْنَكَ وَ بَيْنَ غَيْرِكَ،
فَاَحْبِبْ لِغَيْرِكَ ما تُحِبُّ لِنَفْسِكَ،
وَ اكْرَهْ لَهُ ما تَكَرَهُ لِنَفْسِكَ،
وَلاتَظْلِمْ كَما لا تُحِبُّ اَنْ تُظْلَمَ،
وَ اَحْسِنْ كَما تُحِبُّ اَنْ يُحْسَنَ اِلَيْكَ،
وَاسْتَقْبِحْ مِنْ نَفْسِكَ ما تَسْتَقْبِحُ مِنْ غَيْرِكَ.
امام على عليه السلام در وصيت نامه خويش به فرزندش امام حسن عليه السلام فرمود:
«خود» را ميزان و معيار بين خودت و ديگران قرار بده.
آنچه براى خودت مى پسندى براى غير خودت هم بپسند،
آنچه براى خود نمى پسندى براى ديگران هم مپسند.
همان طور كه دوست ندارى به تو ظلم كنند، تو هم ظلم نكن و آنچنان كه دوست دارى به تو نيكى كنند تو هم نيكى كن. كارى را كه از ديگران زشت و ناپسند مى شمارى، از خودت نيز ناپسند بشمار.