مقدمه
«وَالسّابقونَ السّابِقونَ
اُولئك المُقرَّبون فى جنّات النعيم»
و سبقت گيرندگان، مقدم اند
آنانند همان مقربان [خدا] در باغستانهاى پر نعمت.
كلمه شيعه بمعناى پيرو، تابع و مطيع است. اين كلمه در قرآن نيز بكار رفته است، خداوند متعال فرمود:
«وَاِنَّ مِنْ شِيعَتِهِ لإبْرَاهِيم»
.
منجمله از شيعيان حضرت نوح، ابراهيم است. پيامبر گرامى اسلام صلي الله عليه و آلهنيز آنرا براى پيروان على عليه السلام بكار برده است. نقل شده كه پيامبر اكرم صلي الله عليه و آلهشبى در مسجد براى اصحابش صحبت مى كرد كه فرمود:
هنگامى كه انبياء سابق را ياد مى كنيد بر آنان درود بفرستيد و هنگامى كه پدرم ابراهيم را ياد كرديد ابتدا بر او درود بفرستيد و بعد بر من صلوات بفرستيد.
اصحاب سؤال كردند ابراهيم از كجا به اين مقام رسيده است. پيامبر اكرم صلي الله عليه و آلهفرمود:
بدانيد شبى كه من به معراج رفتم وقتى به آسمان سوم رسيدم منبرى از نور نصب شد كه من بالاى آن رفتم و ابراهيم يك پله پائين نشست و تمام انبياء گذشته دور منبر نشستند در اين هنگام على در حالى كه سوار بر شترى از نور بود وارد شد كه صورت او مثل ماه مى درخشيد و اصحاب و ياران او در اطراف او همانند ستاره نورانى بودند. حضرت ابراهيم گفت: اى محمد اين كدام پيامبر بزرگ يا فرشته مقرّب است؟
گفتم او برادر و پسر عم و داماد من و وارث علم من على ابن ابيطالب است او پيامبر و فرشته نيست حضرت ابراهيم سؤال كرد اينها كه اطراف اويند چه كسانى هستند گفتم شيعيان او هستند ابراهيم گفت: خدايا مرا هم از شيعيان على قرار ده، پس جبرئيل نازل شد و اين آيه را آورد «و اِنَّ من شيعته لابراهيم» حضرت ابراهيم از جمله شيعيان على بن ابى طالب است
.
بنابراين نام شيعه از قرآن گرفته شده و به گفته استاد محمدرضا حكيمى در كتاب ارزشمند حماسه غدير اين نام را خود پيامبر به شيعه داد و اصولاً اطلاق كلمه شيعه در تاريخ اسلام بر پيروان و دوستان على ابن ابيطالب نخستين بار به وسيله خود پيامبر اكرم صورت گرفته است، يعنى در زمان حيات پيامبر و پيش از پديد آمدن هر جماعت و فرقه اى
.
.
در حديث ديگر رسول گرامى اسلام در عظمت و ارزش و مسئوليت شيعه بودن چنين فرمود:
خداوند به كسى كه محبت پيشوان از خاندان مرا عنايت كرد پس او به خير دنيا و آخرت رسيده است پس ترديد نداشته باشد كه او در بهشت خواهد بود. در دوستى اهل بيت من بيست ويژگى وجود دارد كه ده ويژگى در دنيا است و ده ويژگى در آخرت. امّا ويژگى دوستان اهل بيت در دنيا عبارتست از:
زهد، حرص ورزيدن بر علم، پاكدامنى و تقواى دينى، رغبت در عبادت خدا، توبه قبل از مرگ، نشاط در شب زنده دارى و مأيوس شدن از آنچه در دست مردم است، پاسدارى از فرمان پروردگار بزرگ و با عظمت، دشمن با دنيا پرستى و سخاوت.
اما ويژگى هاى آخرت: دفترى براى او گشوده نمى شود، ميزان و ترازوى بررسى اعمال براى او نصب نمى گردد، كتاب او به دست راست او داده مى شود، برائت از آتشى براى او ثبت گرديده است، رو سفيد خواهد بود، به زيورهاى بهشتى آراسته مى گردد، براى صد نفر از خاندانش شفاعت مى كند، خداوند با نظر رحمت به او مى نگرد، تاج فرشتگان بر سر دارد، و در نهايت بدون حساب وارد بهشت جاويدان مى گردد سپس فرمود: آفرين بر دوستان خاندانم
.
.
بنابراين بر ما شيعيان است كه ابتدا سپاسگزار اين نعمت بزرگ بر خود باشيم و هميشه و همه جا شاكر پروردگار متعال باشيم كه خداوند ما را از دوستان و شيعيان اهل بيت عليهم السلام قرار داده است كه هرچه شكر كنيم از عهده شكر آن بر نخواهيم آمد.
دوم اينكه سعى كنيم همانطور كه آنان فرمودند باعث زينت آنان باشيم يعنى سعى كنيم در گفتار و كردار و تفكر و انديشه و ... اگر نمى توانيم مثل آنان باشيم حداقل شبيه آنان باشيم. باميد اينكه روز بروز با الهام گرفتن از قرآن و فرهنگ اهل بيت: خود را به آنان نزديكتر كنيم، اين چهل درّ گرانبها از ميان صدها درّ ارزشمند انتخاب گرديد تا با مطالعه و بكار بستن آنها بتوانيم با عظمت و ارزش و مقام و وظائف خود كه شيعه هستيم آشناتر شده و رستگار شويم.
انشاءا...
محمود شريفى
بيست و دوّم ارديبهشت ماه 1385