ايـمان
و كـارگشـائى
قالَ الصَّادِقُ عليه السلام:
ما ا مَنَ بِاللّهَ وَلابِمُحَمَّدٍ وَلابِعَلىٍّ مَنْ اِذا اَتاهُ اَخُوهُ الْمُؤْمِنُ فِى
حاجَةٍ لَمْ يَضْحَكْ فِى وَجْهِهِ، فَاِنْ كانَتْ حاجَتُهُ عِنْدَهُ سارَعَ اِلى
قَضائِها وَاِنْ لَمْ يَكُنْ عِنْدَهُ تَكَلَّفَ مِنْ عِنْدِ غَيْرِهِ حَتَّى يَقْضِيَها لَهُ،
فَاِذا كانَ بِخِلافِ ما وَصَفْتُهُ فَلاوِلايَةَ بَيْنَنا وَبَيْنَهُ.
امام صادق عليه السلام فرمود:
به خدا و پيامبر صلي الله عليه و آلهو جانشين او ايمان نياورده كسى كه وقتى
برادر مؤمنش نيازش را پيش او مطرح مى كند با خوشروئى
برخورد نكند، پس در صورتيكه قدرت داشت نياز او را بر
طرف مى كند و اگر خودش نتوانست با كمك ديگرى اقـدام
مى كند تا بر طرف نمايد، اگر مؤمنى چنين عمل ننمايد بنابراين
ولايتى بين ما اهل بيت و او نخواهـد بود.