اسـتدلال به قـرآن
إِبْراهيمُ بْنُ الْعَبّاسِ يَقُولُ:
... وَ كانَ المَامُونُ يَمْتَحِنُهُ بِالسُّؤالِ عَنْ كُلِّ شَيءٍ فيهِ، وَ كان كَلامُهُ كُلُّهُ وَ جَوابُهُ وَ تَمَثُّلُهُ اِنْتِزاعاتٍ مِنَ القُرْانِ.
ابراهيم بن عباس مى گويد:
مأمون امام رضا عليه السلام را با سؤال كردن از هر چيزى امتحان مى كرد، و امام عليه السلام در حالى كه همه سخن و جواب و استشهادش قرآنى بود او را پاسخ مى داد.
اهل بيت پيامبر صلي الله عليه و آله، قرآن شناس ترين مردم بودند و علم قرآن از سوى خدا به آنان سپرده شده بود و امّت پيامبر، خوشه چين علوم و معارف آنانند. تسلّط حضرت رضا عليه السلام به قرآن در حدّى بود كه هر سخن و جوابى را مستند به آيات قرآن مى كرد، تا راه انكار بر ديگران بسته شود. قرآن، حرف آخر و نهايى را درباره موضوعات بيان مى كند و استناد سخنان به آيات قرآن، آن را قوى تر و قابل قبول تر مى سازد.
- کتابخانه احادیث شیعه
- ليست چهل حديث ها
- چهل حدیث « سیره رضوی » علیه السلام
- اسـتدلال به قـرآن