دعاى هنگام مسافرت
كانَ أبُوجَعفرٍ عليه السلام اِذا أَرادَ سَفَرا جَمَعِ عيالَهُ فى بَيْتٍ ثُمَّ قال:
اَللّهُمَّ اِنّى أَسْتَـوْدِعُكَ الْغَـداةَ نَفْسى وَ مالى وَاَهْلى وَ وُلْدى الشّاهِدَ مِنْهُمْ وَ الْغائِبَ،
اَللّهُمَّ احْفَظْنا وَ احْفَظْ عَلَيْنا،
اَللّهُمَّ اجْعَلْنا فى جِوارِكَ،
اَللّهُمَ لا تَسْلُبْنا نِعْمَتَكَ وَ لا تُغَيِّرْ ما بِنا مِنْ عافيَتِكَ وَ فَضْلِكَ.
چون امام باقر عليه السلام قصد سفر مى كرد، خانواده اش را در اتاقى گرد مى آورد و مى گفت:
خدايا در اين صبحگاه خودم و مالم و خانواده و فرزندان حاضر و غايبم را به رسم امانت به تو مى سپارم،
خدايا ما را حفظ كن و بر ما نگه دار،
خدايا ما را در پناه خويش قرار ده،
خدايا نعمت خود را از ما مگير و عافيت و فضلى كه بما عنايت نموده اى دگرگون مساز.
از آداب مسافرت، دعاى سفر پيش از حركت و در آغاز آن است. توجه مسلمان به خدا و خود را در پناه و حمايت او قرار دادن در همه حالات و كارها مطلوب است. آغاز سفر با دعا و صدقه، موجب ايمنى از آفات و خطرها مى شود.
- کتابخانه احادیث شیعه
- ليست چهل حديث ها
- چهل حدیث « سیره باقری » علیه السلام
- دعاى هنگام مسافرت