برخورد با دانشجو
اِنَّ عَلىَّ بْنَ الْحُسَـيْنِ صَلواتُ اللّه ِ عَلَيْه كانَ اِذا جـاءَهُ طالِـبُ عِلْمٍ قالَ:
مَرْحَبا بِوَصيَّةِ رَسُولِ اللّه ِ صَلَّى اللّه ُ عَلَيْهِ وَآلِهِ.
ثُمَّ يَقُولُ:
اِنَّ طالِبَ الْعِلْمِ اِذا خَرَجَ مِنْ مَنْزِلِهِ لَمْ يَضَعْ رِجْلَهُ عَلى رَطْبٍ وَلا يابِسٍ مِنَ الاَْرْضِ اِلاّ سَبَّحَتْ لَهُ اِلَى الاَْرَضينَ السّابِعَةِ.
امام چهارم كه درود خدا بر او باد هنگامى كه دانشجويى خدمتش مى رسيد مى فرمود:
آفرين بر وصيّت رسول خدا. صلي الله عليه و آله
سپس مى فرمود:
هنگامى كه طالب علم از منزلش خارج مى شود پايش را روى هيچ تر و خشكى از زمين نمى گذارد مگر اينكه زمين تا طبقه هفتم بر او تسبيح مى گويد.
خداوند، طالبانِ علم را دوست مى دارد و دانش، معيار برترى و ارزش است. به وسيله علم و دانش مى توان به خداشناسى رسيد و كارهاى خير را شناخت و عمل كرد. هر قدمى كه در اين راه برداشته شود، مقدس و ارزشمند است.