تـرس از آتـش دوزخ
عَنِ السَّجـادِ عليه السلام قـالَ:
اِنَّ الْحَسَنَ بْنَ عَلىٍّ عليهماالسلام كانَ اِذا ذَكَرَ الْجَنَّةَ وَالنّارَ،
اِضْطَرَبَ اضْطِرابَ السَّليمِ
وَ سَأَلَ اللّه َ الْجَنَّةَ وَ تَعَوَّذَ بِهِ مِنَ النّارِ.
امام چهارم عليه السلام فرمود:
امام مجتبى عليه السلام وقتى از بهشت و آتش دوزخ ياد مى كرد، مثل مار گزيده به خود مى پيچيد و از خداوند بهشت مى طلبيد و از آتش به خداوند پناه مى برد.
در روايات است كه مستحب است كسى كه قرآن مى خواند، چون به آيات رحمت و بهشت رسيد، از خداوند بطلبد كه اين نعمت ها را روزى او كند و چون به آيات قهر و عذاب الهى و جهنّم رسيد، از آنها به خداوند پناه ببرد. در غير از تلاوت هم شايسته است پيوسته انسان با شنيدن نام بهشت و دوزخ، عكس العمل نشان دهد، آرزوى آن را كند و از اين يكى بهراسد.